On befl gün deniz alt›nda yol ald›k; suyun yüzüne
ancak havay› de¤ifltirmek için ç›kt›k.
Kaptan Nemo, bizden uzak duruyordu. Kimse gemi-
nin yerini haritada iflaretlemedi¤inden nerede oldu¤u-
muzu da bilmiyorduk.
Bir gün, Conseil karan›n göründü¤ünü haber verdi.
fiimdi yeniden kaçma plânlar› yapmaya bafllam›flt›k.
O gece, herkesin uyudu¤u bir s›rada kaçmay› karar-
laflt›rd›k. Sandalla kaçmay› tasarl›yorduk. Bütün haz›r-
l›klar›m›z› buna göre yapt›k.
Her geçen saat, bir gün gibi gelmeye bafllam›flt›.
Zorla birkaç lokma yedim. Odamda oturup beklemeye
bafllad›m. Hareket saati gelince oturma odas›na geçtim.
Kaptan Nemo’yu orada görünce, büyük bir korkuya ka-
p›ld›m. Org çal›yordu. S›rt› bana dönük oldu¤u için, oda-
ya girdi¤imi görmemiflti. Ayaklar›m›n ucuna basarak
odan›n öbür taraf›na yürüdüm. Tam kendimi odadan d›-
flar› at›yordum ki, beni gördü. Koflarak odadan ç›kt›m.
Kaptan Nemo aya¤a kalkt›.
– Ey Ulu Tanr›m! Yeter! Yeter art›k! diye ba¤›rd›¤›n›
duydum.
Kap›dan son kez dönüp bakt›¤›mda, ellerini havaya
kald›rm›fl, öylece duruyordu. Yüzü bana dönüktü, fakat
havaya bak›yor, beni görmüyordu.
Kap›y› kapad›m. Merdivenleri h›zla t›rman›p güver-
teye f›rlad›m. Ned ve Conseil sandal›n içinde beni bekli-
yorlard›.
– Hemen gidelim! diye f›s›ldad›m.
Birden garip sesler iflittik. Ned elime bir bݍak tutufl-
77
