KAÇIfi
Böylece, aradan aylar geçti. Rahip Faria’n›n durumu
giderek kötülefliyordu. Rahip, aday› hiç görmemifl olma-
s›na karfl›n hayalinde canland›rabiliyordu. Dantes ise,
adaya bir kez gitmiflti. Adan›n kaba bir plân›n› çizdi. Bir-
likte plân› incelediler. Rahip definenin yerini iflaretledi.
Vasiyetnameyi ezberleyerek y›rtt›lar.
Bir gece Dantes, rahibin yan›na gitti¤inde, onun son
anlar›n› yaflad›¤›n› gördü. Rahip, Dantes’ye Monte Kris-
to’yu unutmamas›n› söyledikten sonra gözlerini kapad›.
Dantes, hapishanedeki tek arkadafl›n› yitirmekten
duydu¤u ac›yla bir türlü oradan ayr›lam›yordu. Bu ara-
da, gardiyan›n ayak seslerini duydu. Hemen tünele gire-
rek tafl› üstüne çekti. Gardiyan, bir iki yoklamadan son-
ra rahibin öldü¤ünü anlam›flt›. Ba¤›rarak arkadafllar›na
haber verdi. Hapishane müdürünü ve doktoru ça¤›rd›lar.
33
