ç›kamayaca¤›n› kendisi de biliyordu. Ama, bofl durmamak
için yapm›flt› bunu. Bu arada, birkaç yarasa yakalay›p yemifl-
ti. Ma¤aran›n giriflindeki, oray› gezenlerin b›rakt›¤› mumlar›n
yok olmas›, onlar› da yedi¤ini gösteriyordu. Yine de açl›ktan-
d› ölümü. Su gereksinmesini, bir sark›ttan damlayan suyu di-
kit üzerine oyuk aç›p biriktirerek karfl›lam›flt›.
K›z›lderili Joe’yu ma¤aran›n kap›s›na yak›n bir yere göm-
düler. Çevredeki çiftliklerden, köylerden gelenler, bunun; ken-
dilerini, bir idam› seyretmek kadar e¤lendirdi¤ini söylediler.
Tom, ertesi sabah önemli bir fley konuflaca¤›n› söyleyerek
Huck’› ›ss›z bir yere götürdü. O, arkadafl›n›n bafl›ndan ge-
çenleri, dul han›mla Welshman babadan ö¤renmiflti. Tom, on-
lara anlatamad›¤› fleyler oldu¤unu söyleyince, yüzünde
umutsuz bir ifade belirdi:
– Han›n 2 numaral› odas›nda hazineyi bulamad›¤›n›, ora-
da içkiden baflka bir fley olmad›¤›n› biliyorum. Bana, hazine-
yi hiç bulamayacakm›fl›z gibi geliyor.
– Hazine handa de¤ildi ki Huck; ma¤aradayd›!...
– Ciddî mi söylüyorsun Tom?
– Çok ciddîyim. Benimle oraya gelip paray› ç›karmama
yard›m eder misin?
– Ne zaman gidece¤iz?
– ‹stersen hemen flimdi.
– Hastal›¤› atlatal› yaln›zca birkaç gün oldu. Ama, bir de-
nerim.
128
