Horlayan kifliyle aralar›nda iki üç metre kalm›flt›. Tom’un
üzerinde kofltu¤u tahta parças› çat›rt›yla k›r›ld›. Adam inledi;
homurdanarak yana döndü. O s›rada yüzüne vuran ay ›fl›¤›n-
da onun Muff Potter oldu¤unu gördüler. Bir uluma daha du-
yuldu. Köpek, Muff Potter’dan birkaç metre ilerdeydi ve yüzü
ona dönüktü. Demek, köpek onun bafl›na gelecek kötü fley-
leri haber veriyordu.
‹ki arkadafl ayr›ld›lar. Tom evinin yolunu tuttu. Yatak oda-
s›n›n penceresinden içeri süzüldü¤ü s›rada, tan a¤armak
üzereydi. Neyse ki, kimse fark etmemiflti d›flarda oldu¤unu.
Sid’in bir saattir uyan›k yatt›¤›n› bilemezdi tabi ki.
Uyand›¤› zaman Sid’i göremedi. Giyinip ç›km›flt›. Vakit
epeyce geç olmal›yd›. Neden ça¤›rmam›fllard›? ‹çine bir kurt
düfltü. Çabucak giyinip afla¤› indi. Gözlerinden uyku ak›yor-
du. Herkes kahvalt› sofras›ndayd›. Onu kimse azarlamad›. ‹l-
gilenen de olmad›.
Kahvalt›dan sonra, teyzesi Tom’u yan›na ça¤›rd›. Ceza-
land›r›laca¤›n› düflünerek sevinmiflti. Umdu¤u gibi olmad›.
Kad›nca¤›z a¤layarak:
– Yafll› teyzeni çok k›r›yorsun. Buna nas›l için elveriyor?
Ne ö¤ütlerimin ne de cezalar›m›n yarar› oluyor. Söylenecek
baflka sözüm yok. Bildi¤in yolda git. ‹stersen kendini mahve-
debilirsin, dedi.
Bunlar dayaktan çok daha etkiliydi. Tom, a¤lay›p ba¤›fl-
lanmay› diledi; daha uslu olaca¤›na söz verdi. Teyzesi gide-
43
