11
altına alındı; sendika kurma ve grev hakları ta-
nındı; basın özgürlüğü sağlandı. Ekonomik
alanda planlı kalkınma ilkesi benimsendi. Ge-
niş bir siyasi yelpazede yeni partiler kuruldu,
1961 Anayasası’nın güvencesi altında seçim-
ler yapıldı. Cemal Gürsel, Türkiye Büyük Mil-
let Meclisi tarafından cumhurbaşkanlığına
seçildi. Partilerin hiçbiri çoğunluğu sağlaya-
madığından, 1965 genel seçimlerine dek dört
ayrı koalisyon hükûmeti oluşturuldu. 1965 se-
çimlerinde çoğunluğu sağlayan Adalet Partisi
tek başına hükûmeti kurdu. 1966’da Cumhur-
başkanı Gürsel’in ölümü üzerine Cevdet Su-
nay, cumhurbaşkanlığına seçildi. Adalet
Partisi, 1969 seçimlerinde çoğunluğu sağladı.
Ancak siyasi ve ekonomik uygulamalara karşı
artan toplumsal tepkilerin ardından, 12 Mart
1971’de, Türk Silahlı Kuvvetlerinin yayımladı-
ğı bildiride; parlamento ve hükûmetin “... sü-
regelen tutum ve davranışlarıyla yurdumuzu
sosyal ve ekonomik huzursuzluk içine soktu-
ğu, Atatürk’ün bize hedef verdiği çağdaş uy-
garlık düzeyine ulaşma umudunu kamuoyunda
ortadan kaldırdığı ve anayasanın öngördüğü
reformları gerçekleştiremediği” ve “Türkiye
Cumhuriyeti’nin geleceğini ağır bir tehlike içi-
ne düşürdüğü” belirtildi. Bunun üzerine Demi-
rel Hükûmeti iktidardan çekildi. Nihat Erim
başkanlığında bir hükûmet oluşturuldu ve sı-
kıyönetim ilan edildi. Anayasa’nın kimi mad-
deleri değiştirildi. Dört hükûmet değişikliğinin
gerçekleştiği “12 Mart Ara Rejimi” adı verilen
bir dönem yaşandı. Süresi dolan Sunay’ın ye-
rine Fahri Korutürk, Türkiye Cumhuriyeti’nin
6. cumhurbaşkanı oldu. 1973 seçimlerinde,
Bülent Ecevit’in liderliğindeki CHP, 197 mil-
letvekilliği kazandı ve Millî Selamet Partisi ile
bir koalisyon hükûmeti kurdu. “Kıbrıs Barış
Harekâtı”nın (1974) ardından, Süleyman De-
mirel başkanlığında “Milliyetçi Cephe” olarak
adlandırılan bir sağ koalisyon (AP-MHP-MSP-
CGP) oluşturuldu. Türkiye, bu cepheleşmenin
