6
likleri büyüktür. Bununla beraber, üzerinde ak-
tıkları arazinin fiziki koşulları nedeniyle enerji
potansiyelleri nispeten fazladır. Genellikle ilk-
baharda debileri yükselir (yağışlardan başka,
kar erimesi nedeniyle) debinin en düşük oldu-
ğu mevsim yazdır. Döküldükleri denizlere gö-
re Türkiye’nin başlıca akarsuları şunlardır:
Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya, Çoruh (Kara-
deniz); Susurluk (Marmara), Meriç, Gediz, Bü-
yük ve Küçük Menderes (Ege); Seyhan,
Ceyhan, Köprüsuyu, Göksu, Asi (Akdeniz); Fı-
rat (Karasu ve Murat), Dicle (İran Körfezi), Ku-
ra ve Aras (Hazar Denizi). Alanı 100 km
2
’den
büyük doğal göllerle 10 km
2
’den büyük baraj
gölleri şunlardır: Acıgöl, Akşehir, Beyşehir,
Burdur, Çıldır, Eber, Eğirdir, İznik, Kuş-Man-
yas, Tuz, Ulubat, Van. Baraj gölleri: Almus (To-
kat), Apa (Konya), Demirköprü (Manisa),
Devegeçidi (Diyarbakır), Gökçekaya (Eskişe-
hir), Hirfanlı (Kırşehir), Kartalkaya (Maraş), Ke-
ban (Elazığ), Kemer (Aydın), Mamasın (Niğde),
Ömerli (İstanbul), Porsuk II (Eskişehir), Sarı-
yar (Ankara), Seyhan (Adana), Tahtaköprü (Ga-
ziantep). Nüfus: Türkiye, nüfusu hızla artan bir
ülkedir. Cumhuriyet döneminde ilk nüfus sayı-
mı 1927’de yapılmış ve 13.648.270 olarak sap-
tanmıştı. Bazen %3’e yaklaşan bir artış hızıyla
çoğalarak; 1935’te 16.158.018’e, 1940’ta
17.820.950’ye, 1945’te 18.790.174’e, 1950’de
20.947.188’e, 1955’te 24.064.763’e, 1960’ta
27.754.820’ye, 1965’te 31.391.421’e, 1970’te
35.605.176’ya, 1975’te 40.347.719’a 1980’de
44.736.957’ye, 1985’te 50.664.458’e, 1990’da
56.473.035’e, 1997’de 62.810.111 ve 2000’de
67.803.927’ye 2008’de ise 71.517.100’e ulaş-
mıştır. Genel aritmetik nüfus yoğunluğu da, pa-
ralel olarak artarak, 1927’de 18’den 1980’de
58’e, 1997’de 78’e yükselmiştir. Bu arada nü-
fusun kırsal ve kentsel kesimlere düşen oran-
ları da, kentsel nüfus yönünde artmaktadır.
Bunun başlıca doğal sonucu olarak kentlerimiz
giderek kalabalıklaşmaktadır. Türkiye, fiziki ve
Türkiye Karayolları Haritası
