– fiimdi Tanr›larla flölen yapan, Tanr›sal Kefl Prensi onu-
runa içiyorum.
Barda¤› yere f›rlatt›.
– Kendimi yeniden güçlü duyumsuyorum. Babam› görme-
ye gidece¤im. Benimle gel Asti.
Tua, babas›n›n yata¤›n›n yan›na vard›. Onu tehlikeyi at-
latm›fl buldu. Doktorlar yaflayabilece¤ine inan›yorlard›, fakat
mümkün oldu¤u kadar az kimseyle görüflerek ve rahats›z
edilmeyerek uzun bir süre yatmas› gerekiyordu. Tua, babas›-
n› öpüp ayr›ld›.
– fiimdi majesteleri yatmaya m› gidiyor? diye sordu Asti.
– Hay›r, diye karfl›l›k verdi Tua. Eflin Mermes’i ça¤›r.
Az sonra Mermes gelip karfl›s›nda durdu. Tua, evinde bir
çocuk olarak oynarken, o yine soylu görünüfllü yafll› bir
adamd›. Fakat flimdi saçlar› a¤arm›flt› ve Rames’in ç›lg›nl›-
¤›n›n ona getirdi¤i tehlikenin sars›nt›s› ve kardefli olan Fira-
vun’un hastal›¤›ndan duydu¤u üzüntü, yüzündeki çizgileri
derinlefltirmiflti. Tua:
– Umutsuzlu¤a kap›lmay›n, dedi. Firavun’un aya¤a kalka-
ca¤›n› söylüyorlar.
– E¤er ölürse, dedi Mermes. bundan o¤lumu suçlu tut-
mam gerekti¤ini düflünüyorum.
– Öyle de¤il Mermes. fiiflko Nübyal› kendisine vurduktan
sonra, o¤lun onun ayaklar› dibinde diz çökseydi ve ondan ya-
flam›n› ba¤›fllamas›n› dilenseydi, ne duyumsard›n?
Mermes gülümsedi:
52
