ça¤›raca¤›m, dedi.
fiimdi Rames’le Kraliçe odada yaln›z kalm›fllard›. Rames
bafl› e¤ik ve kollar› kavufluk hâlde onun önünde duruyordu.
Sonunda Tua alçak bir sesle konufltu:
– Y›llarca tap›na¤›n avlular›nda birlikte oynad›k, sonra da
hiç yaln›z b›rak›lmad›k, de¤il mi Rames?
– Öyle, büyük han›m.
– Bir kez daha çocuk olmay› istiyorum; çünkü bizi ay›r›p
seni askerlik ö¤renmeye, beni hükûmet ifllerine sokmadan
önce yaflad›¤›m›z mutlu günlerdi onlar...
– Siz kendinize düfleni çok iyi ö¤rendiniz, ey Sabah Y›ld›-
z›, dedi Rames.
– Senden daha iyi de¤il, ey Rames. Senin bu gece k›l›c›-
n› kulland›¤›n gibi karar verebilsem!
– Majestelerine ne söylemeliyim? Yaflam›m› kurtard›n›z.
– Eskiden senin de beni timsahtan kurtard›¤›n gibi; hem
bugün de, dost Rames, havuzda yaflayan daha kötü bir tim-
sah taraf›ndan az daha yenecektim.
– Öyle san›yordum, ey kraliçe, bu da beni delirtiyordu.
E¤er bu olmasayd›, onun seninle evlenmek istedi¤ini düflün-
mek onu tepelememi gerektirirdi. fiimdiyse timsah art›k ha-
n›mlar› yemeyecek.
– Hay›r, dedi Tua. Fakat M›s›r’la Kefl aras›nda tats›z olay-
lar ç›kabilece¤ini düflünüyorum. Firavun iyileflince ne diyece-
¤ini bilmiyorum. Pek öfkelenecektir.
– Söyle bana ey kraliçe, benim kaderim ne olacakt›r? Bir-
54
