Sonra cans›z, s›rt üstü yere serildi.
Nübyal› dev muhaf›zlar, kudurmufl gibi ba¤›rarak efendi-
lerinin öcünü almak için Rames’in üzerine sald›rd›lar. O, m›z-
raklar›yla M›s›rl› muhaf›zlar birli¤i içine geriye do¤ru sürül-
müfltü. Nübyal›lar onlara sald›rd›lar ve böylece çarp›flma
bafllad›. Askerler, kendilerinden önceki atalar›n›n da yaflad›¤›
gibi birbirlerinden nefret ediyorlard›. K›yas›ya bir savafl olu-
yordu; fakat Nübyal›lar›n komutanlar› yoktu. Oysa M›s›rl›lar›
Rames yönetiyordu. Nübyal›lar›n direnci zay›fl›yordu. Ayakta
yaln›z üçü kal›ncaya dek birer birer yere y›k›ld›lar. Bu üçü de,
silâhlar›n› at›p aman dilediler.
O zaman Rames ne yapt›¤›n› anlad›. E¤ik bafl› ve kana
bulanm›fl k›l›c›yla Firavun’un taht›n›n basamaklar›n› ç›kt› ve
ona:
– Kendi flerefimin ve M›s›r’›n flerefinin öcünü ald›m. Öldür
beni, ey Firavun! dedi.
Fakat Firavun karfl›l›k vermedi, çünkü hâlâ kendinden
geçmifl durumdayd›.
Bunun üzerine Rames, Tua’ya döndü:
– Öldür beni, ey kraliçe! dedi.
Bütün bu süre içinde Tua, sanki tafla dönmüfl gibi dövüflü
seyretmiflti. fiimdi kendisi için tehlike geçmiflti. Bu Nübyal›’yla
evlenmeye asla zorlanmayacakt›. Amathel’i öldürdü¤ü için
Rames’i içinden kutsad›. Fakat Rames’in Amathel’in k›l›c›n-
dan kurtulsa da, kurtulamayaca¤› daha büyük bir tehlikenin
içine düfltü¤ünü biliyordu. Ölen prens büyük bir kral›n o¤luy-
47
