ve onlar› sal›verdi. Onlar gidince Mermes’i ça¤›rtt›. Ona flun-
lar› söyledi:
– Son an›msad›¤›m fley, sofrada Kefl Prensi’ne hizmet et-
mek için bekletilen o¤lunla onun dövüflmesidir. Bunu yapmak
bir delilikti. Çünkü senin soyun Kefl Kral›’ndan daha eskidir.
Krall›¤›n konuklar›n›n, krall›k muhaf›zlar›n›n bir subay›yla dö-
vüflmesi beni sarst›. Ondan sonra her fley karanl›¤a gömül-
dü. Ne oldu? Söyle bana Mermes?
Mermes karfl›l›k verdi:
– O¤lum, hakl› bir dövüflte Amathel’i öldürdü. Nübyal› as-
kerler muhaf›zlar›na sald›rd›lar. Rames’in yönetti¤i muhaf›z-
lar›n›z onlar› yendi.
– Bu Kefl’le M›s›r aras›nda savafl demek olur. Kurul Ra-
mes’in öldürülmesini emretti mi?
– Hay›r Firavun. Siz hasta oldu¤unuzdan Kraliçe ifli üze-
rine ald›. Amathel’in cesedini de götüren iki yüz askerle Kefl
Kral›’na bir bar›fl mesaj› gönderdi.
– Bu ifli yirmi asker yapabilecekken niçin iki yüz asker? Bu
bir ordudur. Kefl Kral› onlar›n ilerledi¤ini görünce alârma ge-
çebilir. Bu askerlere kim komuta ediyor?
– O¤lum Rames!
O anda, güçsüz olmakla birlikte, Firavun neredeyse san-
dalyesinden f›rlayacakt›.
– Rames ha! diye ba¤›rd›. Yine o! Ben hâlâ hasta olmal›-
y›m. Komutay› kim ona verdi?
– Kraliçe Neter Tua.
60
