159
• Soran yan›lmam›fl (yorulmam›fl).
‹nsan bir ifl yaparken bilmedi¤i birçok fleyle karfl›lafl›r.
Bildi¤ini sand›¤› ifllerde de yan›labilir. Bu bak›mdan in-
san, bilmedi¤i fleyi ya da bildi¤ini sand›¤› fleyi yapma-
mal›d›r. Bilenlere dan›flmal›, onlar›n düflüncelerini al-
mal›, ondan sonra o ifli yapmal›d›r. Böylece hem yan›l-
maz hem de boflu bofluna yorulmaz.
• Sora sora Ba¤dat bulunur.
Bulunmas› çok zor ve çok uzak olan yerler vard›r. Ancak
insan, sorarak böyle yerleri bile bulur.
• Sorma kiflinin asl›n›, sohbetinden bellidir.
Bir kimseyi tan›mak için onun soyunu sopunu sormak
gereksizdir. Onun nas›l bir insan oldu¤u söyleflmesin-
den, konuflmas›ndan ortaya ç›kar.
• Soydur çeker.
Her canl› az çok kendi soyunun özelliklerini gösterir. Bu
nedenle, kötü soydan gelmiflse, bu kötülükten izler ta-
fl›r.
• Söyleyenden dinleyen arif
(*)
gerek.
Anlatan›n kapal› konuflmak zorunda kald›¤› kimi konu-
lar vard›r. Böyle bir durumda, dinleyen kiflinin, onun ne
demek istedi¤ini anlamas› gerekir.
• Söyleyene bakma, söyletene bak.
Temiz duygularla konuflan bir kimsenin sözleri, do¤ru
ç›kmas›n› istedi¤imiz fleyler olabilir. O zaman, bunlar›
ona Tanr› söyletiyor deriz ve söylediklerine inanmak is-
teriz.
• Söz a¤›zdan ç›kar.
Sözünün eri olan kifli, verdi¤i sözü yerine getirir; sözün-
den dönmez.
(*) arif:
Çok anlay›fll› ve sezgili kimse.
13 Atasözleri11_152-172 21/07/2010 21:20 Page 159
