– Peki, ne öneriyorsunuz? diye sordu.
Baflkan:
– Çok basit, dedi. Barut miktar›n› olabildi¤i kadar azalta-
ca¤›z.
Binbafl› hemen karfl› ç›kt›:
– Ya itici güç ne olacak?
Baflkan yan›t verdi:
– Barut miktar›n› azaltaca¤›z ama, mekanik gücü ayn› ka-
lacak.
– ‹yi ama, nas›l olacak bu?
– Basit, dedi Baflkan. Barut miktar›n› dörtte bire indirebili-
riz, diye aç›klamas›n› sürdürdü.
– Bitkilerin ana maddesi olan selülozu bir düflünün. Selü-
loz de¤iflik maddelerde saf olarak bulunur. Pamuk, bildi¤imiz
pamuk; azotik asitle kar›flt›r›l›rsa, bundan yeni bir madde ç›-
kar. Bu madde erimez. Çok iyi yanar. Çok iyi patlar. Bunu, ilk
kez 1832 y›l›nda bir Frans›z profesörü buldu. 1846 y›l›nda da
Basel’li Kimya Profesörü Shonben (fionben), bu maddeye
savafl barutu ad›n› verdi. Bu toz, azotik pamuktur.
– Haz›rlanmas› çok kolayd›r. Pamuk al›n›r, duman› tüten
azotik aside bat›r›l›r. On befl dakika sonra ç›kar›l›p suyla y›-
kan›r ve kurutulur.
Hepsi merakla “Evet, sonra?” diye sordular.
– Sonras› yok, barutumuz haz›r, dedi baflkan.
Morgan bu ifle çok sevinmiflti.
– Gerçekten kolaym›fl, dedi.
119
