baflkan›n da sizi öldürmesine engel olaca¤›m.
Kaptan:
– Onunla aram›zdaki düflmanl›k sonsuz bir kin olarak sü-
rüp gidiyor, dedi. ‹kimizden biri ölmeden, bu kin bitip tüken-
meyecek.
– Ben buna inanm›yorum bay›m. Sizin gibi ak›ll›, olgun ki-
fliler sorunlar›n› dövüflmeden de çözümleyebilirler.
– Ben dövüflmeye kararl›y›m.
– Ben her ikinize de öyle bir öneride bulunaca¤›m ki, iki-
niz de benim önerimi sevinçle kabul edeceksiniz.
– Nas›l bir öneri bu?
– Bunu ancak, ikiniz karfl› karfl›ya geldi¤iniz zaman söy-
leyece¤im.
– Beni merakland›rd›n›z dostum. Öyleyse, bu meraktan
kurtulmak için, önce baflkan› bulal›m.
Üçü birlikte yar›m saat kadar orman›n içinde ilerlediler. Bir
süre sonra, Baflkan Barbicane’i otlar›n aras›nda k›p›rdama-
dan yatarken buldular. Maston’la Arden hemen oraya kofltu-
lar. Baflkan, otlar›n aras›na uzanm›fl, elindeki küçük deftere
bir sürü formüller yaz›yor, geometrik flekiller çiziyordu. Miche-
le Arden elini omzuna koyunca, birden kendisine geldi.
– Aaa! Siz burada m›s›n›z dostlar›m? Size hemen müjde-
yi vereyim. Buldum... Buldum!
– Neyi buldun?
– Bir çare.
– Ne çaresi bay baflkan?
157
