için kayg›yla çevresine bak›nd›. F›nd›k Faresi bir fley söy-
lemedi; çünkü derin bir uykuya dalm›flt›. fiapkac›, hoflnut
bir hâlde devam etti:
– Ondan sonra bir dilim ekmek daha kestim...
Jüri üyelerinden biri sordu:
– F›nd›k Faresi ne dedi?
– Onu pek an›msam›yorum.
Kral:
– An›msaman gerekiyor. Yoksa bafl›n› kestiririm.
Talihsiz fiapkac›, elindeki fincan› ve ekme¤i at›p dizle-
rinin üstüne çökerek inledi:
– Ben zavall› bir insan›m, efendimiz.
– Sen sadece zavall› bir konuflmac›s›n!
Kral›n bu sözü üzerine, ilerdeki domuzlardan biri ba¤›-
r›p alk›fllamaya bafllad›. Fakat askerler onu hemen sustur-
dular.
Bundan sonra Kral, fiapkac›’ya:
– Bitirdiysen inebilirsin, dedi.
– Bundan daha afla¤›ya inmeme olanak yok. Zaten
yerdeyim.
– Öyleyse oturabilirsin.
Öbür domuzlar yine alk›fllamaya bafllad›lar, tabi hemen
ayn› flekilde susturuldular. Alice:
– fiimdi daha rahat devam edebiliriz. Neyseki domuz-
lardan kurtulduk, dedi.
fiapkac›, hâlâ flark› söyleyenlerin adlar›n› okumakta
olan Kraliçe’ye kayg›yla bakarak:
– Çay›m› içsem! diye m›r›ldand›.
74
