Alice jürinin yerini buldu; orada bulunan on iki yarat›¤›n
da jüri üyeleri oldu¤unu anlad›. Kendi yafl›ndaki k›zlar›n
ço¤unun henüz “jüri” sözcü¤ünün anlam›n› bile bilmeye-
ceklerini düflünerek, gururla bu sözcü¤ü üç kere yineledi.
Jüri üyeleri har›l har›l bir fleyler yaz›yorlard›. Alice, fla-
fl›rarak Gryphon’a e¤ildi, yavaflça:
– Daha mahkeme bafllamadan yazacak neleri olabilir
ki? diye f›s›ldad›.
– Mahkeme boyunca unutmamak için adlar›n› yaz›yor-
lar.
Alice:
– Ah!... Ne aptal fleyler, diye ba¤›rd›. Bunun üzerine
Beyaz Tavflan:
– Mahkemede konuflulmaz, diye hayk›rd›. Kral da göz-
lüklerini tak›p kimin konufltu¤unu anlamak için herkese ay-
r› ayr› bakt›.
Alice bulundu¤u yerden, jürinin yazd›klar›n› okuyabili-
yordu. Biraz dikkatle bak›nca, flaflk›nl›kla, hepsinin önlerin-
deki tahtalara, “Ne aptal fleyler...” yazd›klar›n› gördü. Biri
de “aptal” sözcü¤ünün nas›l yaz›laca¤›n› yan›ndakine so-
ruyordu.
Alice, “Bunlar›n tahtalar› mahkeme bitene kadar bir sü-
rü saçmal›kla dolacak.” diye düflündü.
Jüri üyelerinden birinin kalemi, tahta üzerinde g›c›rd›yor-
du. Alice buna dayanamaz, sinirlenirdi. Hemen ilerleyip ar-
kas›ndan yaklaflarak ona hissettirmeden kalemini ald›.
Bu, o kadar anî olmufltu ki, zavall› jüri üyesi Bill kalemin
nereye gitti¤ini anlayamad›. Her taraf› iyice arad›ktan son-
70
