tuplaflmakla yetiniyorduk. Bir gün, yine onun evinde bulufltuk.
Durumumuzu anlatt›m. Önce üzüldü, a¤lad›. Kendisini çok
sevdi¤imi, ayr›l›rsak bu ac›ya dayanamayaca¤›m› söyledim.
Bana s›k›ca sar›ld›:
– Yoksulluktan söz etme, beni korkutuyorsun, dedi.
Ona, gelecekteki mutlu yaflant›m›zdan söz ettim. Uzatt›-
¤› minicik ellerini defalarca öptüm.
* * *
Bir sabah, Bay Spenlow beni yaz›hanesinin kap›s›nda
karfl›lad›. Özel bir fley konuflaca¤›n› söyleyerek adliye bina-
s›ndaki kahvehanelerden birine götürdü. Jane Murdstone da
oradayd›. Bay Spenlow:
– Bayan Murdstone, lütfen mektubu ç›kar›r m›s›n›z? dedi.
Bu, Dora’ya yazd›¤›m son mektuptu. Jane Murdstone, bir
deste mektup daha ç›kard›. Spenlow:
– Bay Copperfield, bunlar› siz mi yazd›n›z?
– Bütün suç benim. Çok piflman›m.
–Size gösterdi¤im güveni kötüye kulland›n›z. Geçmifli an-
mamak kofluluyla staj›n›z› sürdürebilirsiniz. Bayan Dora
Spenlow’un size yazd›¤› mektuplar› istiyorum.
Eve döndü¤ümde çok üzgündüm. Ertesi sabah yaz›ha-
neye giderken de öyle. Oraya yaklafl›nca, kap› önünde bir ka-
labal›k gördüm. Görevlilerden biri:
64
