mayan bir öyküden beni vazgeçirmeye u¤raflma!
Don Kiflot, sözlerini bitirir bitirmez çevresi sarmafl›k-
larla kapl› bir kayan›n dibine geldi.
– Bafl›ma gelen felâketlere a¤lamak üzere, iflte bura-
y› seçtim. fiimdi kafam› kayalara çarpaca¤›m. Sevgilime
anlatabilmen için, aflk›m u¤runa neler yapabilece¤imi
görmeni istiyorum.
– Aman senyör, ille de bunu yapman›z gerekiyorsa
bafl›n›z› tafla de¤il, yumuflak bir yere vurun. Ben Dulsi-
nea’ya bafl›n›z› sert kayalara çarpt›¤›n›z› söylerim.
– Sevgili dostum, iyi niyetin için teflekkür ederim.
fiimdi sana Senyora Dulsinea’ya ulaflt›r›lmak üzere bir
mektup verece¤im.
– Ama Senyora Dulsinea’n›n okuma yazmas› yok de-
mifltiniz.
– ‹flte bu yüzden, sen ezberleyip okuyacaks›n kendi-
sine.
– Adresini bile bilmiyorum.
– Babas› Lorenzo Corchuelo (Lorenzo Korflelo), ana-
s› Aldonzo Nogales (Aldonzo Nogales)’tir.
– Hele hele, Toboso’lu Dulsinea, Lorenzo Corchu-
elo’nun k›z› demek.
– Ta kendisi.
– Bilirim bilirim, Lorenzo Corchuelo, çok iyi domuz
saymas›yla tan›n›r. Ben de Senyora Dulsinea’y› âfl›k ol-
du¤unuz bir prenses falan sanm›flt›m. Peki, o zaman bir
an önce yola ç›kay›m. Ne kadar h›zl› davran›rsam, o ka-
21
