canland›rabilmek için, anlatan›n kesin olarak aptal olma-
mas› gerekir. Bizim serüvenlerimize gülünmez, hayran
olunur.
– Bir alay uflakla gezen, süslü püslü birini görünce
ona de¤er veririz. Bu adam›n eskiden yoksul oldu¤unu
bilsek de, gözümüzün önündeki görkem, bizi ona sayg›
göstermeye yöneltir. Çünkü, yoksullu¤un getirdi¤i zor
günler unutulmufltur art›k. Üstelik anlay›fll› ve cömert
davran›yorsa, kimse onun eski hâlini düflünmez. K›s-
kançlar hariç...
– Sanço hakl›. Gerçek büyüklük, varl›ktan ve cömert-
likten gelir. Siz bunu anlam›yorsunuz. Büyük olup çevre-
sini düflünmeyen insan, bir bencildir. Zengin ama cö-
mert olmayan insan, cimri bir dilencidir. Y›¤›nla paraya
sahip olmak mutluluk getirmez, önemli olan bunu kulla-
n›fl biçimidir.
Sanço:
– Güzel bir umut, kötü bir maldan iyidir. Eldeki koyun,
gelecek düveden ye¤dir. Yüklü bir alacak, az bir ayl›ktan
iyidir, dedi.
– Tamam Sanço, bizi yine atasözü ya¤muruna tuttun.
Sanço’nun köye gelip gitmesinden sonra; Don Ki-
flot’un ye¤eniyle hizmetçisi, Don Kiflot’un köye dönme-
sinden umutlar›n› iyice kesmifllerdi.
Köyün papaz› ve yak›n arkadafl› olan berberle ko-
nuflmaya gittiler. Her ikisi de suçu Sanço’ya yüklüyor;
bu iflin onun bafl›n›n alt›ndan ç›kt›¤›n› söylüyorlard›.
27
