– Hay›r efendim, “fiu çuval›n üstüne b›rak›n, elimde-
ki ifli bitirince okurum,” dedi.
– Ne incelik!... Demek ki tad›na varmak için mektubu
bofl zaman›nda okumak istiyor. Sonra ne oldu? Benimle
ilgili sorular sordu mu?
– Sormad›. Ama ben ona efendimizin ne durumda ol-
du¤unu anlatt›m. Yani, kendisine hizmet etmek üzere,
üstünüz bafl›n›z y›rt›lm›fl, da¤›n bafl›nda yabanî bir hay-
van gibi çile çekti¤inizi anlatt›m. Kaskat› toprakta yatt›¤›-
n›z›, saç›n›z› bafl›n›z› taramad›¤›n›z›, yoklu¤undan ya-
k›nd›¤›n›z› anlatt›m.
– Kokusu nas›ld›? Özlem dolu muydu?
– Çok çal›flt›¤› için ter kokuyordu.
– Olabilir. Devam et!
– Mektubu okumad› senyör. Çünkü okuma yazmas›
yokmufl! Tam tersine al›p paramparça etti. U¤runda çek-
ti¤iniz çileyi a¤z›mla söylemem yetiflirmifl. Son olarak;
sizi görmek istedi¤ini, bu haberi al›r almaz büyük bir en-
gel ç›kmazsa, hemen ormandan ayr›lman›z›, ç›lg›nl›kla-
r›n›za son vermenizi, Toboso’ya gelmenizi istedi.
– Peki götürdü¤ün haberlere karfl›l›k ne arma¤an et-
ti sana? Haber götüren seyislere, hizmetleri karfl›l›¤› de-
¤erli tafllar vermek eski bir gelenektir.
– Olabilir. Ben bu gelene¤i çok be¤endim. Yaln›z bu
eskidenmifl herhâlde. fiimdi haberciye, bir dilim ekmek-
le biraz peynir veriyorlar.
Don Kiflot, köydekilerin kendisi için ne düflündüklerini
24
