ray› ödeyerek kalan altm›fl frankla geçinmeye çal›flm›fl-
t›.
Dantes cebindeki on alt›n› ç›kar›p babas›na vererek
onu avuttu. Sonra da Morrel’in verdi¤i sözü anlatt›. Ama
daha fazla kalamazd›. Babas›ndan izin isteyerek, niflan-
l›s› Mercedes’e gitmek üzere yola ç›kt›.
* * *
Mercedes, oldukça eski bir Katalan köyünde oturu-
yordu. Dantes, köye vard›¤›nda Mercedes’in yan›nda,
Fernand (Fernant) adl› bir Katalan delikanl›s› vard›. Mer-
cedes delikanl›ya aflk›n› kabul edemeyece¤ini, çünkü
bir baflkas›n› sevdi¤ini söylüyordu. Tam bu s›rada, Dan-
tes’nin, kendisini ça¤›ran sesini duydu.
Genç k›z, Dantes’nin sesini duyunca heyecanlan-
m›flt›. Sevgilisi geldi¤i için Tanr›ya teflekkür etti ve Fer-
nand’a dönüp:
– Gördün iflte, beni unutmad›, dedi. Sonra da kofla
kofla sevgilisini karfl›lamaya gitti.
Sarmafl dolafl odaya girdiklerinde, Fernand bir köfle-
de duruyordu. Dantes onu görünce flafl›rm›flt›.
Mercedes onlar› birbiriyle tan›flt›rd›:
– Arkadafl›m Edmond (Edm›nt). Art›k senin de arka-
dafl›n olacak. Edmond, sen de Fernand’› daha önceden
görmüfl olmal›s›n.
12
