Üçüncü günün sonunda, gece duvardan yine sesler
gelmeye bafllad›. Demek ki birisi duvar› kaz›yordu. Dan-
tes, kaçmak için böyle bir plân düflünmedi¤inden kendi-
sinden utand›. Sonra, duvar› kazmak için bir alet bulma-
ya çal›flt›. Fakat bulamad›. Yemek taba¤›n› bir b›çak gi-
bi kullanarak, duvardaki iki tafl›n aras›n› kazmaya baflla-
d›. Epeyce u¤raflt›ktan sonra, tafl› oynatmay› baflard›.
Dantes, tafl› kald›rd›ktan sonra bir tünel kazmaya
bafllad›. Bu ifl, bir hafta boyunca devam etti. Sonunda,
tabakla kaz›lamayacak kadar sert bir tabakaya rastlad›.
– Tanr›m bana ac›. Beni bu umutsuzluktan kurtar, di-
ye hayk›rd›.
Yer alt›ndan:
– Tanr›dan ve umuttan söz eden kim? diye soran bir
ses iflitildi.
Dantes, y›llard›r gardiyan›nkinden baflka bir ses duy-
mam›flt›. Sanki özgürlü¤üne kavuflmufl gibi sevindi.
– Söyleyin bana, kimsiniz siz? diye sordu.
– As›l sen kimsin?
– Edmond Dantes. Zavall› tutsaklardan biri.
– Ne zamand›r buradas›n?
– 28 fiubat 1815’ten beri.
– Peki suçun nedir?
– Ben suçlu de¤ilim. Fakat Napolyon’un geri dönme-
si için haz›rlanan komploda rolüm oldu¤unu iddia edip
beni buraya kapatt›lar.
22
