zorunday›m.
Dantes:
– Bana güvenin, dedi. Art›k bu konuda hiçbir fley bil-
miyorum.
Villefort, bir polis ça¤›rarak onun kula¤›na bir fleyler
f›s›ldad›. Sonra Dantes’ye:
– fiimdi bu adamla gideceksiniz, dedi.
Dantes, savc›y› selâmlay›p odadan ç›kt›.
Yaln›z kalan Villefort düflünmeye bafllad›. Birden ak-
l›na bir fikir geldi.
– Az kals›n beni mahvedebilecek olan bu mektuptaki
bilgiler sayesinde, durumu kendi yarar›ma çevirip ama-
c›ma ulaflabilirim, dedi ve hemen ufla¤›n› ça¤›rd›.
– Kral› görmek üzere Paris’e gidiyorum. Bunun için
gerekli haz›rl›klar› yap, diye emir verdi.
Bu arada, Dantes’yi bir hücreye kapatm›fllard›. Yal-
n›zca akflama kadar orada kalaca¤›n› sanan Dantes,
zaman geçince kuflkulanmaya bafllam›flt›. Saat gecenin
onunda dört jandarma geldi. Dantes, sonunda serbest
b›rak›laca¤›n› san›yordu. Jandarmalar, onu bir arabaya
bindirerek r›ht›ma götürdüler; orada da bir kay›¤a bindi-
ler. Dantes flafl›rm›flt›:
– Beni nereye götürüyorsunuz? diye sordu.
Jandarmalar, bu soruya alay ederek kaba bir flekilde
yan›t verdiler:
– Bir de denizci olacaks›n. Hâlâ anlamad›n m›?
18
