ZAFER
Legree, ertesi sabah, adamlar›na dövdürdü¤ü Tom’un yan›na
geldi. Ac›lar içindeki adama kötü sözler söylemeye bafllad›. Tom,
sesini ç›karmay›nca, adam öfkelenerek onu k›rbaçlad›. Onu istedi-
¤i gibi davranmaya, öteki kölelere zorbal›k yapmaya zorluyordu.
Çekti¤i bütün ac›lara karfl›n Tom, kararl› bir sesle konufltu:
– Beni öldürseniz de bunu yapamam. ‹nançlar›m›n aksine dav-
ranamam.
Tom’un bu sözleri Legree’yi öfkeden deliye çevirdi. Onu k›rbaç-
lay›p kötü sözler söyledikten sonra ç›k›p gitti.
Tom, kendisini bafl e¤meye zorlayarak biraz daha h›rpalayan
cellâd› çekip gidince; her yerinin ezik, çürük içinde oldu¤unu göre-
rek, kendini alçalm›fl duyumsad›.
Simon Legree, Tom’u, daha iyileflmeden tarlada çal›flmaya zor-
layarak ona her türlü zulmü yapt›. Tom, inanc›n› ve umutlar›n› yitir-
mek üzereydi. Akflamlar› okumaya çal›flt›¤› ‹ncil’deki sözlerin, kalbi-
ne eskisi gibi huzur vermedi¤ini gördü. Yan›bafl›na gelen Legree,
kahkaha atarak, onunla alay etti. Tom’a:
– Haydi, flu kitab› atefle at, dedi.
Tom, korkuyla bunu reddetti. Legree, Tom’a tiksintiyle tekme
atarak onu yola getirmeye yemin etti. Bütün bu olanlar› izleyen ye-
ni köle Cassy, tan›¤› oldu¤u bu zulümlerin öcünü almaya kendi ken-
dine söz verdi.
90
