Adamlar, Welshman (Velsm›n) baban›n evinin önünden
geçip Cardiff Tepesi’ne yöneldiler. Huck, hazineyi tafl oca¤›-
na gömeceklerini san›yordu. Ama, onlar orada durmay›p yü-
rümeye devam ettiler. Huck, onlara çok yak›n yürüyordu. Bir-
den ayak sesleri kesilince, kendisinden çok uzaklaflt›klar›n›
düflündü; yetiflmek için koflmaya haz›rlan›yordu ki, çok yak›-
n›nda biri öksürdü. Huck, bay›lacakt› neredeyse.
Bayan Douglas’›n evinin önündeydiler. “Hazineyi oraya
gömerlerse çabucak buluruz.” diye düflünürken, K›z›lderili
Joe’nun sesini duydu:
– Ne aksilik! Bu saatte ›fl›¤› yand›¤›na göre konuklar› var
her hâlde.
– Hani nerede? Ifl›k filân göremiyorum ben. Bu, ‹spanyo-
lun sesiydi.
Huck, önce kaçmay› düflündü. Dul bayan›n kendisine çok
iyilik yapt›¤›n› an›msay›nca vazgeçti. Onu öldüreceklerdi; gi-
dip uyarabilseydi keflke. K›z›lderili Joe:
– Önünde çal›lar var da ondan. Buraya gel, flimdi bak.
– Evet. Konuklar› olabilir. En iyisi vazgeçmek.
– Buralardan bir daha dönmemek üzere ayr›laca¤›z. Son
f›rsat› de¤erlendirmeliyim. Onun paras›nda pulunda gözüm
yok. Senin olsun. Amac›m öç almak. Yarg›ç kocas› beni ser-
seri diye tutuklatt›. Köy halk›n›n gözü önünde k›rbaçtan ge-
çirtti. O öldü, kar›s› yafl›yor.
– Kad›n› öldürecek misin? Sak›n yapma bunu!
110
