– Önemli olan ekmek de¤il, onu suya b›rakmadan önce
okunan duad›r, dedi.
Huck:
– Dua ettiklerini hiç görmedim, dedi.
– ‹flte bu çok garip. San›r›m içlerinden okuyorlard›r.
Joe’yla Huck, orada olmad›klar›na yaz›klan›yorlard›. Tom,
birdenbire heyecanla konufltu:
– Ben biliyorum kimin bo¤uldu¤unu. Bo¤ulan biziz.
Birer ünlü kifli olmufllard› art›k. Yok olduklar› duyulmufl,
yaslar› tutuluyordu. Bir daha geri gelmeyecek olan yavrular›-
na yapt›klar› kötülükleri düflündükçe, analar›n›n içi kan a¤l›-
yordu.
Hava karar›rken gemiyle kay›klar görünmez oldu. Korsan-
lar, böylesine önemli kifliler olman›n sevinci ve gururuyla
kamp yerine döndüler. Bal›k tutup piflirdiler ve yediler. Köyde
kendileri için neler konufluldu¤unu kestirmeye çal›flt›lar. Ka-
ranl›k iyice bast›r›nca, nefleleri söndü. Tom’la Joe, ailelerinin
üzülece¤ini düflünerek rahats›z olmufllard›.
Joe, geri dönme konusunda arkadafllar›n›n düflüncelerini
ö¤renmek isteyince Tom’un alayl› sözleriyle karfl›laflt›. Huck
da Tom’u destekledi. Biraz sonra ikisi de uyumufltu. Tom,
amac›na uygun iki a¤aç kabu¤u seçti. Üzerine tebeflirle bir
fleyler yazd›. Birini cebine, ötekini Joe’nun flapkas›na koydu.
Sessizce oradan uzaklaflt›.
* * *
58
