teyze, Mary, Sid ve Joe Harper’›n annesi oturmufl konufluyor-
lard›. Kap›yla aralar›nda bir karyola vard›. Kap›n›n mandal›n›
yavaflça kald›r›p sürünerek içeri girebilecek kadar aralad›.
Kap› g›c›rdad›kça yüre¤i a¤z›na geliyordu. Sessizce karyola-
n›n alt›na do¤ru süründü. Polly teyze:
– Bu mum niye titriyor? Kap› aç›k galiba, dedi.
Sid’e, gidip kap›y› kapamas›n› söyledi. Bu s›rada, Tom
gizlenme iflini tamamlam›flt›. Teyzesi, kald›¤› yerden konufl-
mas›n› sürdürdü.
– Kötü yürekli de¤ildi. Sorumluluk duygusundan yoksun
ve akl› havadayd›. Ama, yine de, isteyerek kimseye zarar
vermezdi.
Polly teyze, a¤lamaya bafllad›. Joe’nun annesi söze girdi:
– Benim o¤lum da yaramazd›; ama iyi yürekli ve yard›m-
severdi... Kremay› yedi diye dövmüfltüm onu. Bozuldu¤u için
çöpe att›¤›m› sonradan an›msad›m. Onu bir daha dövmeye-
ce¤im. Kendimi ba¤›fllayam›yorum bu yüzden.
Joe’nun annesi bunlar› söylerken, büyük bir üzüntüyle a¤-
l›yordu.
Sid:
– Tom’un öbür dünyada rahat etmesini dilerim, dedi. Biraz
daha uslu olsayd›...
Teyzesi:
– Sid! diye ba¤›rd›. Tom, yüzünü görmedi¤i hâlde ne ka-
dar öfkelendi¤ini kestirebiliyordu Tom. Kardeflin aram›zdan
60
