Bir süredir sessizce a¤layan Tom’un yüzü gözyafllar›yla
›slanm›flt›. Teyzesi, yatt›ktan sonra hemen uyuyamad›. Sa¤a
sola dönüyor, anlafl›lmaz sesler ç›kar›yordu. Tom’un içi ona
karfl› sevgi ve ac›ma doluydu.
Teyzesi uyuyunca, Tom yata¤›n alt›ndan ç›kt›. Cebindeki
a¤aç kabu¤unu ç›kar›p flamdan›n yan›na b›rakt›. Ama, o s›ra-
da kafas›nda beliren bir düflünceyle yüzü ayd›nlanm›flt›. Ka-
bu¤u yeniden cebine koydu, teyzesinin yana¤›n› öperek ses-
sizce evden ayr›ld›.
Geminin bulundu¤u iskeleye gitti. Bekçinin o saatte uyku-
da oldu¤unu biliyordu. Kay›¤a atlay›p ipini çözerek küreklere
as›ld›. Az sonra, adan›n gitmek istedi¤i k›y›s›na ç›km›flt›. Kor-
sanca bir duyguyla sandala el koymak istediyse de, sonra
vazgeçip onu ak›nt›ya b›rakt›.
Kampa yaklaflt›¤›nda kula¤›na kadar gelen konuflmalar›
iflitti:
– Tom korkak de¤ildir. Sözünde durur Huck. Ayr›ca bunun
bir korsan için onursuzluk oldu¤unu bilir. Kesinlikle bir fleyler
çeviriyordur. Kahvalt›ya kadar gelmezse, b›rakt›¤› fleyler bi-
zim olacak. Öyle yazm›fl.
– ‹flte geldim! diyerek birden ortaya ç›kt› Tom.
Arkadafllar› sevinçle ona do¤ru kofltular. Kahvalt› yapar-
ken, Tom, bafl›ndan geçenleri balland›ra balland›ra anlatt›.
Sonra gölgelik bir yerde uykuya dald›. Ötekiler bal›k tutmaya
gittiler.
62
