Becky’nin yanaklar›ndan gözyafllar› süzülüyordu. Tom’un
arkadafl› olan k›zl› erkekli bir grup çocuk yan›ndan geçti. Her-
kes onunla ilgili bir an›s›n› anlat›yordu. Anlatacak baflka fley
bulamayan yafl› küçük bir çocuk da övünerek:
– Tom Sawyer bir gün beni dövmüfltü, dedi.
Her çocuk ayn› fleyi ileri sürebilece¤ine göre, bunda bö-
bürlenecek bir fley bulamad› yan›ndakiler.
Ertesi sabah, pazar dersleri sona erdi¤inde, kilisenin çan-
lar› çalmaya bafllad›. Herkes kilisenin önünde birikmifl, üzün-
tüsünü dile getiriyordu. Köyün küçük kilisesi hiçbir zaman
böyle kalabal›k olmam›flt›.
Kalabal›k olmas›na karfl›n, insanlar konuflmuyor; ses-
sizce beklefliyorlard›. Çok geçmeden, önde Sid’le Mary, arka-
lar›nda Polly teyze, onun arkas›ndan Harper’lar içeri girdiler.
Üzerlerinde yas giysileri vard›. Herkes aya¤a kalk›p onlar› en
öndeki yerlerine oturuncaya kadar bekledi. Papaz, ellerini iki
yana açarak dualar okudu. Ölü çocuklar›n, fark›na var›lma-
m›fl erdemlerinden söz etti. Ne kadar iyi, sevimli çocuklar ol-
duklar›n› kan›tlay›c› öyküler anlatmaya geçince, dinleyiciler
derin bir üzüntüye kap›ld›lar. Çünkü, onlar› birer küçük serse-
ri olarak görmüfl, hoflgörülü davranmam›fllard›. Papaz›n ko-
nuflmas› uzad›kça, kimsede direnme gücü kalmam›fl; baflta
konuflmac›n›n kendisi olmak üzere, kilisenin salonunu doldu-
ranlar hep birden a¤lamaya bafllam›flt›.
Girifl kap›s› g›c›rt›yla aç›ld›. Papaz, mendilini gözlerinden
68
