– Bal›k tutmak da, yüzmek de gözümde yok. Ben eve dö-
nece¤im.
– Vah bebecik, annesini özlemifl.
– Özledim tabi. Annen olsa sen de özlerdin.
– Bu z›rlayan bebek, annesine dönsün. Biz kal›yoruz, de-
¤il mi Huck?
– Ee... Evet, dedi Huck kendini zorlayarak.
Joe, kalk›p haz›rlanmaya bafllad›. Bir yandan da söyleni-
yordu:
– Sizinle bundan böyle konuflmayaca¤›m.
– Gitmeni biz mi istiyoruz? Köye dön de herkes alaya al-
s›n. Ne güzel de korsan olur senden. ‹sterse gitsin Huck, on-
suz da yapabiliriz. Öyle de¤il mi?
– Gitsek iyi olur Tom. Çok ›ss›z bir yer buras›.
– ‹stersen sen de git. Ben bir yere ayr›lmam.
Huck da gitmeye haz›rlan›yordu:
– Gelsen iyi olur Tom. K›y›ya var›nca seni bekleriz.
– Gelen olursa... Çok beklersiniz!
Tom, belki geri dönerler, diye umuyordu. Ama, birden çev-
resinde kimsenin kalmad›¤›n› görünce gururunu yenip:
– Durun, size bir fley söyleyece¤im! diyerek arkalar›ndan
kofltu. Art›k, gizini aç›klamaktan baflka ç›kar yol kalmam›flt›.
Her fleyi onlara anlatt›.
– Bunu önceden söyleseydin gitmeye hiç kalk›flmazd›k,
dediler.
64
