r, R
Türk abecesinin yirmi birinci harfi, “re”
ad› verilir; ses bilimi bak›m›ndan yumu-
flak-sürekli ünsüz.
Ra
kim.
Radyum elementinin simgesi.
Rab, -bb’i
öz. a. Ar.
Tanr›.
raca
a. (ra’ca)
Hindistan’da prenslere veri-
len unvan.
radar
a. (ra’dar) ‹ng.
Genellikle uçak ve ge-
milerde kullan›lan, radyo dalgalar›n›n
yank›s›n› alarak cisimlerin yerini ve
uzakl›¤›n› belirleyen ayg›t.
radde
a. Ar.
Derece.
radikal, -li
ön a. Fr.
1.
Köklü, kökten:
O dö-
nemde ülkemizde radikal de¤iflimler ya-
fland›.
2.
a.
Köktenci.
radikalizm
a. Fr.
Köktencilik.
radon
a. Lat. kim.
Atom numaras› 86, atom
kütlesi 222 olan radyoaktif bir element
(simgesi: Ra).
radyan
a. Fr.
1.
mat.
Bir dairede yarݍap
uzunlu¤undaki yay parças›n› gören
merkez aç›ya eflit aç› ölçme birimi.
2.
ön
a. fiz.
Ifl›n ve ›s› yayan.
radyasyon
a. Fr.
Ifl›n›m.
radyatör
a. Fr.
1.
Kalorifer kazanlar›ndan
gelen s›cak suyun geçti¤i dilimli boru-
lardan oluflan ›s›t›c›.
2.
Motorlu araçlar-
da motorun so¤umas›n› sa¤layan par-
ça.
radyo
a. (ra’dyo) Fr.
1.
Elektrik dalgalar›n›n
özelli¤inden yararlanarak seslerin iletil-
mesi sistemi.
2.
Yay›n yapan istasyon
ve bu istasyonun programlar›n› düzen-
lemek ve iletmekle görevli kurulufl:
‹s-
tanbul radyosu.
3.
Radyo istasyonlar›-
n›n yay›nlar›n› alan araç.
radyoaktif
ön a. Fr. fiz.
Ifl›n etkinli¤i olan.
radyoaktivite
a. Fr. fiz.
Alfa, beta, gama
›fl›nlar›n› yayma özelli¤i.
radyoevi
a.
Radyo yay›n› yapan kurulufl ve
bu kuruluflun bulundu¤u bina.
radyoloji
a. Fr. fiz.
Ifl›n bilimi.
radyometre
a. ( radyome’tre) Fr.
Ifl›nölçer.
radyoskopi
a. Fr. fiz.
ve
t›p
Bir organ›n ya
da bir nesnenin, ›fl›nlardan yararlanarak
bir ekran üzerinde incelenmesi.
radyum
a. Fr. kim.
So¤ukta suyu ayr›flt›ran,
›fl›n etkinli¤i çok ve atom numaras› 88,
atom kütlesi 226 olan radyoaktif bir ele-
ment (simgesi: Ra).
raf
a. Ar.
Üzerine çeflitli nesneler koymak
üzere duvara ya da bir dolab›n içine bir-
birine paralel olarak tutturulmufl, uzun
tahta ya da metal levha.
rafadan
ön a.
Suda kabu¤uyla az piflirilmifl
(yumurta), alakok.
rafine
ön a. Fr.
Ar›t›lm›fl.
rafine etmek
ar›t-
mak.
rafineri
a. Fr.
Ar›t›mevi.
ra¤bet
a. Ar.
1.
‹stek, arzu.
2.
Be¤enme, iti-
bar.
ra¤bet etmek (göstermek)
be¤en-
mek, istemek.
ra¤men
il. (ra’¤men) Ar.
Karfl›n.
rahat
a. Ar.
1.
Üzüntü, s›k›nt› ve tedirginlik-
ten uzak olma; erinç; huzur.
2.
ön a.
Üzüntü, s›k›nt› ve tedirginli¤i olmayan.
3.
ön a.
S›k›nt›, yorgunluk vermeyen:
rahar bir yolculuk.
4.
Tasas›z, vurdum-
duymaz.
5.
ask.
“Haz›r ol” durumundan
serbest duruma geçmek için verilen ko-
mut.
6.
be.
Kolayl›kla, zorlanmadan:
Problemleri rahat çözüyor.
rahat etmek
s›k›nt›s›z bir durumda bulunmak, huzur
içinde olmak.
rahat olmak
s›k›nt›l› bir
511
R
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 511
