MUTLULUK YOLUNDA
Mr. Rochester’la evlendim. Sade bir tören oldu. Yaln›zca rahip ve
efli vard›. Geri döndü¤ümüzde mutfa¤a gittim. Mary ve John oradayd›.
– Mr. Rochester ve ben bu sabah evlendik, dedim. ‹kisi de dürüst
köy insanlar›yd›. Kolayca heyecanlanm›yorlard›. Mary, bafl›n› iflinden
kald›r›p gülümsedi:
– Han›mefendi, ikiniz için de çok sevindim, dedi ve ifline döndü.
John’›n a¤z› kulaklar›na varm›flt›.
– Biliyordum! diye hayk›rd›. Mr. Rochester’›n sizinle evlenece¤ini
biliyordum. Çok memnun oldum. Dilerim, ikiniz de mutlu olursunuz!
Kuzenlerime bu haberi mektupla bildirdim. Diana ve Mary çok mutlu
olmufllard›. Nikâhtan k›sa bir süre sonra, Diana gelip bizimle kald›. Alt› ay
St. John’dan mektup alamad›m. Daha sonra yazd›¤›nda da, yaln›zca
iflinden söz ediyordu.
Küçük Adéle’i unutmad›m. Evlendi¤imizde okuldayd›. Onu görme-
ye gitti¤imde, okulda mutlu olmad›¤›n› ve çok zay›flad›¤›n› gördüm.
Okul de¤ifltirmesi gerekiyordu. Edward’la da konufltuktan sonra, onu
Ferndean yak›nlar›ndaki bir okula ald›k. S›k s›k ziyaretine gidiyordum.
O da, y›lda üç kez eve geliyordu. Okulda baflar›l›yd›. Okulunu bitirdik-
ten sonra da, ö¤retmenlik yapmaya bafllad›.
95
