düm. George Oteli’nde kahvalt› siparifl ettikten sonra, kahvalt›y› getiren
k›za baz› sorular sordum.
– Thornfield Malikânesi’ni biliyor musun? dedim.
– Evet, han›mefendi. Mr. Rochester ölmeden önce orada çal›fl›r-
d›m, dedi.
– Öldü mü? diye hayk›rd›m.
– Mr. Edward Rochester’›n babas›ndan söz ediyorum, diye aç›kla-
d›. Bunun üzerine yeniden rahat nefes almaya bafllad›m.
– Yang›n nas›l bafllad›? diye soru sormaya devam ettim.
– fiey... Han›mefendi, bunu aç›klamak zor. Thornfield’da deli bir ka-
d›n oldu¤unu biliyor muydunuz?
– Evet, dedim. Öyle bir fleyler duydum.
– Onun kim oldu¤unu tam olarak kimse bilmiyordu.
– Yang›n› o mu bafllatt›? diye sordum.
– Evet, dedi. Bu kesin. Korkunç bir kad›nd› ve bazen üçüncü kat-
taki odas›ndan kaç›yordu. Grace Poole adl› bir bak›c›s› vard›. Çok iyi
bir kad›nd›, fakat bir kusuru vard›. Çok içiyordu. O içti¤i zaman da, de-
li kad›n kaç›yordu. O gece, deli kad›n, orada daha önce çal›flm›fl olan
mürebbiyenin odas›na gidip yata¤› atefle vermifl. Belki de, Mr. Roches-
ter’›n o k›zla evlenmek istedi¤ini biliyordu, kim bilir? Böylece bütün ev
yand›. Neyse ki mürebbiye, iki ay önce evden ayr›lm›flt›.
– Yang›n bafllad›¤›nda, Mr. Rochester evde miydi? diye sordum.
Garson k›z:
– Evet, diye yan›t verdi. Mürebbiye gitti¤inde, Mr. Rochester onu
çok arad›, fakat bulamad›. Sonunda Thornfield’a geri döndü. Yang›n s›-
ras›nda çok cesur davrand›. Herkesin kaç›p kurtulmas›na yard›m etti.
Sonra üst kata, deli eflinin yan›na ç›kt›. Kad›n yukar›da, çat›da duruyor-
du. Mr. Rochester, ona do¤ru gidip “Bertha,” diye seslendi; fakat o, afla-
¤›ya atlad› ve öldü.
– Aman Tanr›m! dedim. Ne kadar korkunç! Daha sonra ne oldu?
– Ev tümüyle yand›.
– Baflka kimse öldü mü?
Garson k›z:
88
