ONU BULMAK ‹Ç‹N...
Ertesi sabah, günefl do¤madan kalkt›m. Giyinip, birkaç parça eflya-
m› toplad›m. Thornfield’a geri dönüyordum. E¤er Mr. Rochester hak-
k›nda, mektuplar arac›l›¤›yla bir fley ö¤renemiyorsam, onu kendim bul-
mal›yd›m. Çok heyecanl›yd›m. Kendi kendime, Mr. Rochester’›n Fran-
sa’da, Almanya’da ya da ‹talya’da olabilece¤ini söylüyordum; ama yine
de çok heyecanl›yd›m. Tatil için okuldan eve giden bir ö¤renci gibiydim.
Kahvalt›da Mary ve Diana’ya (St. John gitmiflti), gitmem gerekti¤i-
ni söyledim. Onlara, bir arkadafl›m için kayg›land›¤›m› söyledim. Arka-
dafl›m›n kim oldu¤unu bildiklerinden eminim. Ama neyse ki, hiç soru
sormad›lar.
Yolculuk otuz alt› saat sürdü. Ertesi gün, perflembe sabah› Millco-
te’taki George Oteli’ne vard›m. Oradaki adama Thornfield’› sormad›m.
Kendim bulmak istiyordum.
Thornfield’a gidip evi görünce kalbim duracak sand›m. Art›k bir ev
de¤ildi; her yerde simsiyah tafllar vard›. Ne pencereler ne de çat› kal-
m›flt›. Yüksek duvarlar›n›n aras›n› otlar bürümüfltü. Korkunç bir yang›n
ç›km›flt›. Ne olmufltu? Mr. Rochester neredeydi? Ölmüfl müydü? Adé-
le, Mrs. Fairfax, hizmetçiler, onlar da ölmüfller miydi?
Bu sorular›n yan›tlar›n› bulmam gerekiyordu. Millcote’a geri dön-
87
