ARTIK H‹Ç AYRILMAYACA⁄IZ
Ferndean Manor, eski bir evdi. Thornfield’dan çok daha eskiydi. Bir
orman›n ortas›ndayd›. Güzel ve rahat bir ev de¤ildi. Yolun bafl›nda ara-
badan indim. Eve kadar tek bafl›ma yürümek istiyordum. Büyük kap›ya
geldi¤imde, George Oteli’ndeki k›z›n ne denli hakl› oldu¤unu anlad›m.
Buras› çok ›ss›z bir yerdi.
O s›rada, evin ön kap›s› aç›ld› ve bir adam yavaflça d›flar› ç›kt›.
Kim oldu¤unu hemen anlam›flt›m. Çok de¤iflmiflti, ama Mr. Rochester
oldu¤u kesindi. Çok yavafl ve dikkatli yürüyordu. Ya¤mur ya¤maya
bafllad›¤›nda, yüzünü yukar› kald›rd›. Fakat bir fley göremiyordu. O s›-
rada John göründü.
– Koluma tutunur musunuz efendim? diye sordu.
Yan›t›:
– Beni rahat b›rak, oldu.
John gittikten sonra yavafl yavafl geriye, kap›ya do¤ru yürümeye
bafllad›.
Arka tarafa gidip öbür kap›y› çald›m. John’›n efli Mary, kap›y› aç›p
karfl›s›nda beni görünce, hayalet görmüfl gibi oldu.
– Gerçekten siz misiniz Miss Eyre? dedi. Bu saatte burada ne ya-
p›yorsunuz?
90
