r›n her birinden, içine gömülmüfl olan rahibelerin Ka’lar› ç›k›-
yormufl gibi geldi. Ka’lar yaklaflt›lar, bakt›lar ve dinlediler. Tua
onlar› göremiyordu, fakat orada olduklar›n› biliyordu ve say›-
lar›n›n otuz ikiyi buldu¤unu anl›yordu. Sonra zihninde, her bi-
rinin hayali belirdi.
fiimdi Tua, Asti’nin dua m›r›ldand›¤›n› iflitiyordu, ama kar-
fl›l›k gelmiyordu. En sonunda, Asti kalkarak flunlar› söyledi:
– Gözetleyen ruhlar bize k›zmadan önce gidelim!
Tua da kalkt›. Asti’nin elini tuttu. Nas›l oldu¤unu bilmiyor-
du, ama korkusu büyüyor, derinlefliyordu. Sonra dizlerinin
üzerine düfltü; çünkü mahzene girdiklar› kap›n›n yan›nda bir
›fl›k par›lt›s› belirmiflti. Sonra, ›fl›k, M›s›r Kraliçesi gibi giyin-
mifl bir kad›n flekline büründü. fiekil önlerinde durarak tatl›,
alçak bir sesle konufltu:
– Ey M›s›r Kraliçesi, Firavun’un k›z›; annen Ahura’ya bak-
maktan korkuyor musun? Tanr› Amen’in gelmesini isteyen
sen? ‹kinize de söyleyeyim ki, Tanr› gelmifl olsayd›, ölebilirdi-
niz. Fakat o merhametlidir, haberci olarak beni gönderdi.
– Amen bizi ba¤›fllas›n, dedi Tua. Azarlanacak olan be-
nim, Asti de¤il. Kuflkularla doluyum; kendim ve bir baflkas›
için korkuyorum, bu nedenle gelece¤i ö¤renmek istiyorum.
– Neter Tua, niçin gelece¤i ö¤renmek istiyorsun? E¤er
yaflam›n bütün ac›lar› ve ölüm, gözlerimizin önünde aç›l›rsa,
kim yaflamaya cesaret edebilir?
– Yaln›z tek bir fley ö¤renmek istiyorum, dedi Tua. Sevgi-
siz yaflamayaca¤›m›, nefret etti¤im birine gitmeyece¤imi; ki-
37
