294
MANİSA,Ege Bölgesi’nde il. Kuzeyde Balıkesir, ku-
zeydoğuda Kütahya, doğuda Uşak, güneydo-
ğuda Denizli, güneyde Aydın, güneybatı ve
batıda İzmir illeriyle sınırlanır. Yüzey Biçimleri:
Büyük bölümü Gediz Havzası, küçük bir bö-
lümü Ege Havzası üzerinde yer alır. İlin yüzey
biçimlerinin genel konumunu, Ege Denizi’ne
dik uzanan dağ sıraları; bu dağ sıralarının ya-
maçlarında çeşitli yükselti basamaklarında sı-
ralanan az çok tepelik ve dalgalı platolar ve
akarsu vadilerinde toplanan ovalar oluşturur.
İlin güneyinde Alaşehir’den Turgutlu’ya dek
İzmir-Manisa sınırında doğu-batı doğrultu-
sunda uzanan Bozdağların il sınırları içindeki
en yüksek noktası Kumpınar Tepe’dir (2.070
metre). Bozdağların kuzeybatı ucunda yükselen
Manisa Dağı (Spil Dağı, 1.513 metre) oldukça
sarptır. Batıda Manisa-İzmir sınırında yükselen
Yunt Dağı’nın il sınırları içindeki en yüksek
noktası Çamlıca Tepe’dir (1.201 metre); bunu
Nemrut Tepe (1.074 metre) izler. Demirci dağ-
ları, ilin kuzeyde en önemli yükseltileridir.
Simav Dağları adıyla da anılan bu dağlar, aynı
zamanda Manisa’nın, Kütahya ve Balıkesir’le sı-
nırlarını oluşturur. Oldukça geniş bir alana ya-
yılan bu kütlenin kimi bölümleri yer yer
aşınarak platolar durumuna gelmiştir. Bu küt-
lenin en yüksek noktası, Demirci ile Simav ara-
sında yüksek Ziyaret Tepe’dir (1.800 metre).
Kütlenin bellibaşlı uzantıları (1.201 metre),
Dibek Dağı’dır (1.100 metre). İlin %27,8’ini
kaplayan platolar, genellikle kuzeyde, Demirci
Dağlarının geniş eteklerinde toplanır. Gediz ır-
mağı’nın kollarıyla yarılı ortalama 1.000 metre
yükseklikteki bu platolar, güneye ve güneyba-
tıya doğru yükselti yitirerek uzanır ve Gediz Va-
disinden son bulur. Kula-Gördes platoları
adıyla anılan ve bitki örtüsünce zengin olan bu
düzlükler, ilin hayvancılığı açısından oldukça
önemlidir. İl alanının %18’ini oluşturan ovalar,
Gediz ve Bakırçay ırmakları vadilerinde toplanır.
Alüvyal topraklarla kaplı bu ovalar Türkiye’nin
önde gelen tarım alanlarıdır. Belli başlıları
Gediz, Salihli, Turgutlu. Manisa ve Bakırçay
ovalarıdır. Yöre ırmak ve göller bakımından ol-
dukça zengindir. Başlıcaları Gediz Irmağı, Ala-
şehir Çayı, Selendi Çayı ve Deliniş Çayı
(Kocaçay); göllerse, Marmara ve Gölcük ile De-
mirköprü baraj gölüdür. İklim ve Bitki Örtüsü:
Manisa’da iki iklim türünün özelliklerine rast-
lanır. Yüksek dağlar ve platolar dışında il ala-
nında karasal nitelikli Akdeniz iklimi
egemendir. Bu kesimlerde yazlar çok sıcak ve
kurak, kışlar oldukça soğuktur. İlin kuzey ve
kuzeydoğusunu kaplayan dağlar ve platolarda
ise, İç Anadolu’nun karasal iklim özellikleri gö-
rülür. Yazların daha serin, kışların daha soğuk
geçtiği bu kesimlerde, yağışlar bol ve düzenli-
dir; öteki yörelerdeyse yağmur daha azdır. Bitki
örtüsü, düzenli bir sıra izlememekle birlikte,
batıdan doğuya doğru ova bitkileri, makiler, or-
manlar ve alpin bitkilerinden oluşur. İl orman-
ları çoğunlukla meşe, karaçam, kızılçam ve
dişbudak ağaçlarından oluşur. Otsu bitkilerde
Manisa'dan bir görünüm
Manisa
Yüz ölçümü
:13.120 km
2
Nüfusu
:1.316.750 (2008)
İlçe sayısı
:16
İl trafik kodu
:45
MANİSA
