298
DEMİRCİ
Manisa iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Balıkesir-Uşak kara yolunun
22 km güneyinde, Demirci Dağı’nın
güney eteklerinde kurulmuştur. Simav
yolu, kenti Kütahya ve Uşak’a bağlar.
Dağlarla kaplı olan ilçe topraklarını, De-
mirci Dağları engebelendirir. Dağlar or-
manlarla kaplıdır. Ovalar çok az yer
tutar. Denizden yüksekliği 850 metredir.
Ekonomisi halı dokumacılığına dayanır. İl-
çede çok sayıda yün, pamuk ipliği ve halı
fabrikası bulunur. İlçede üretilen halılar yurt
dışına satılır. Toprakların çok engebeli ol-
ması yüzünden tarımgelişmemiştir. Ayva ve erik
başta olmak üzere az miktarda meyve yetişti-
rilen ilçede ormancılık ve hayvancılık ge-
lişmiştir. Yöre, 21 Temmuz’da uğradığı
Yunan işgalinden 5 Eylül 1922’de kurtul-
muş, belediyesi 1884’te kurulmuştur.
Nüfusu: 50.539 (2008).
GÖLMARMARA
Manisa iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Marmara Gölü’nün kuzeyinde yer
alan ilçe toprakları, hafif engebeli düzlükler-
den meydana gelir. Doğusunda Demirci
Dağları, güneyinde Marmara Gölü yer alır.
Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım
ürünleri, tütün, çekirdeksiz üzüm, buğday,
arpa, kavun ve karpuzdur. Gölde, başta
sazan olmak üzere çeşitli su ürünleri avlanır.
Akhisar’a bağlı bucak merkeziyken 19 Ha-
ziran 1987’de 3392 sayılı Kanunla ilçe ol-
muştur.
Nüfusu: 16.014 (2008)
GÖRDES
Manisa iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İl merkezi Manisa’ya uzaklığı 108
km’dir. Gediz Irmağı’nın kollarından Kum-
çayı kıyısında kurulu olan ilçenin tarihi İlk
Çağlara kadar uzanır. Toprakları dağlıktır.
Kuzeyinde Kepez Dağı, kuzeydoğu ve doğu-
sunda Demirci- Simav Dağları, güneydo-
ğuda Çomaklı Dağı, orta kısımdaki Gördes
Çayı Vadisi’nde, Gediz Ovası’nın bir bölümü
sayılan Gördes Ovası yer alır. Dağlar, iğne
yapraklı ağaçlardan meydana gelen orman-
larla kaplıdır. Ekonomik etkinliği, halı doku-
macılığı,
tütüncülük
ve
meyve
yetiştiriciliğidir. Hayvancılık ekonomik açı-
dan önemli gelir kaynağıdır; en çok koyun
ve sığır beslenir. Kızılçam ormanlarından re-
çine üretilir. 1940 depreminde büyük zarar
gördüğünden daha sağlam zeminli bir ara-
zide yeniden kurulmuştur.
Nüfusu: 32.500 (2008)
KIRKAĞAÇ
Manisa iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe, Bakırçay çevresindeki Kırk-
ağaç Ovası ve bunun doğusundaki Gelembe
Ovası üzerinde yayılır. İlçe merkezi, Çamlıca
Dağı’nın doğu eteklerinde yer alır; 79 km’lik
düzgün bir yolla Manisa’ya bağlanır. İlçe
topraklarının büyük bölümü ovalarla kaplı-
dır. Güneybatısında Soma Dağı yer alır.
Başlıca akarsuyu Bakırçay’dır. Yetiştirilen
başlıca ürünler, tahıl, pamuk, tütün, zeytin
ve kavundur. Yöredeki linyit yatakları, TKİ’ye
bağlı Garp Linyitleri Müessesesi tarafından
işletilir. Zeytinyağı, çırçır ve tarım araçları
üreten atölyeler vardır. Balıkesir’in ilçesiy-
ken 1880’de Manisa’ya bağlanmıştır.
Nüfusu: 41.964 (2008)
KÖPRÜBAŞI
Manisa iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe merkezi, Manisa’nın doğu-
sunda, Demirköprü Barajı kıyısında kurul-
muştur. İlçe toprakları orta yükseklikte
engebeli araziden meydana gelir. Kuzeyinde
Demirci Dağları yer alır. Ekonomisi, orman-
cılık ve hayvancılığa dayalıdır. Halı dokuma-
cılığı gelişmiştir. Hayvancılık ekonomik
açıdan önemli gelir kaynağıdır. Tarıma
uygun yerlerde buğday, üzüm, zeytin, kiraz
yetiştirilir. Kızılçam ormanlarında reçine
üretimi yapılır. Gördes ilçesine bağlı bir bu-
cakken 9 Mayıs 1990’da 3644 sayılı Ka-
nunla ilçe oldu.
Nüfusu: 10.031 (2008)
KULA
(Eski adı: Opsikion), Manisa iline bağlı ilçe
ve bu ilçenin merkezi olan kent. İlçe toprak-
ları üzerinde volkanik tepeler yer alır. İlçe
merkezi, bu tepelerin güneybatısında, İzmir-
Manisa-Uşak kara yolu üzerindedir. İlçe
toprakları, Gördes-Uşak Platosu’na yayılır.
Başlıca akarsuyu Gediz Irmağı’dır. Ekono-
misi tütün ve haşhaş ekimine dayalı olan il-
MANİSA’NIN İLÇELERİ
Manisa'daki Ağlayan Kaya adıyla anılan Niobe Kayası
