296
(Ayşe Hafsa Sultan, 1522), Mesir Camii (Kül-
liye Camii), Muradiye Külliyesi (tasarımı Mimar
Sinan’a aittir, 1583-1585 yılları arasında ya-
pıldı), Ulu Camii ve Medresesi (Fahrettin İlyas
Bey, Saruhanoğulları, 1366), Çeşnigir Camii
(Çeşnigir Sinan Bey, 1474), İvazpaşa Camii
(İvaz Paşa, 1488), Saruhan Türbesi (14. yüzyıl),
Revak Sultan Türbesi (14. yüzyıl), Yedi Kızlar
Türbesi, Yirmi İki Sultanlar Türbesi, Manisa
Müzesi, Mesir Şenlikleri (22-22 Mart), Bağbo-
zumu Şenlikleri (5-7 Eylül), Spil Dağı Millî
Parkı, Ağlayan Kaya veya Niobe Kayası (Yaslı
Kaya), Çınarlı Çeşme, Mevlevihane ve Süreyya
(Kapıkaya) dinlenme yerleri, Sultan (Kiraz) Yay-
lası; Kybele (granit kaya kabartması, MÖ 14.
yüzyıl). Akhisar ve yöresi: Ulu Cami (Fethiye
Camii), Gülruh Sultan Camii (1508), Emetli
Camii, Paşa Camii, imareti ve hamamı; Yeni
Hamam; Zeynelzade Kütüphanesi, Tepe Mezar-
lığındaki sütunlu cadde (Roma İmparatorluğu,
1968-1971 yılları arasındaki yapılan kazılarda
ortaya çıkmıştır). Alaşehir ve yöresi: Yıldırım
Camii (I. Bayezid), Şeyh Sinan Camii (Selçuk-
lular, 1465), Şeyh Sinan Türbesi ve Zaviyesi,
Kurşunlu Han (1435-1548). Kula ve yöresi:
Demirköprü Barajı yakınlarındaki tüfler içindeki
tarih öncesi döneme ait insan ayak izleri; Acısu
Madensuyu, Emir Kaplıcası. Salihli ve yöresi:
Kurşunlu Kaplıcası, Sart Kaplıcası, Lidya Kral-
lığı’nın merkezi olan Sardes kalıntıları. Saru-
hanlı ve yöresi: Mitralyöz Tepe Tümülüsü,
Bekçitepe Tümülüsü, Mangaltepe Tümülüsü.
Turgutlu ve yöresi: Urganlı Kaplıcası.
MANİSA (45)
Ege bölgesinde, aynı adı taşıyan ilin merkezi.
İzmir ve Denizli’den sonra bölgenin en büyük
kentidir. Nüfusu 329.675 (2008). Kara yolu ve
demir yoluyla tüm ülkeye bağlıdır. Ankara’dan
564 km, İzmir’den 36 km uzaklıktadır. Tarih:
Manisa Dağı’nın kuzey eteğinde, kendi adını ta-
şıyan ovanın kenarında kurulmuş olan il mer-
kezi Manisa, eski, tarihî bir kenttir. İlk Çağ kenti
“Magnesia”nın yakınında kurulmuş, Selçuklu-
lar ve Osmanlılar döneminde (1398’de Bayezid
tarafından fethedilmiştir) gelişip büyümüş; Batı
Anadolu’da Osmanlı Devleti’nin başlıca mer-
kezlerinden biri olmuştur. Osmanlı veliaht şeh-
zadelerinin valilik yaptığı kent olduğundan
Osmanlı dönemine ait birçok yapıt bulunur.
Ege kıyılarının orta yerinde, bölgenin kapısı du-
rumunda bulunan İzmir’in rekabetine karşın
büyük bir ticaret merkezi oluşu, Türkiye’nin en
zengin, en çeşitli tarım yöresi Gediz Ovası’nın
başlıca merkezi olmasındandır. Güzel Sanatlar:
Kent yakınındaki Akpınar yöresinde bulunan
Kibele kaya kabartmasının MÖ 14. yüzyıldan
kaldığı sanılmaktadır. İçinde erzak ve silah de-
polarının, sarnıçların, konutların ve bir caminin
bulunduğu bilinen Manisa Kalesi’nin yapım ta-
rihi bilinmemektedir. Kentin doğu kesiminde
yer alan kayalık, ağlayan bir kadını andırdığın-
dan Ağlayan Niobe, Niobe Kayası veya Ağlayan
Kaya adlarıyla anılır. Birçok Osmanlı şehzade-
sinin sancak beyliği yaptığı Manisa kenti, tarihî
yapı bakımından oldukça zengindir. Bunlardan
başlıcaları Manisa Ulucamii, Muradiye Külli-
yesi, Hatuniye Külliyesi (1490), Sultan Külli-
yesi (1522), Çeşnigir Camii (1474), İvaz Paşa
Camii (1488), Saruhan Bey, Revak Sultan, Yedi
Kızlar ve Yirmi İki Sultanlar türbeleridir. II.Mu-
rad’ın 1445’te yaptırdığı bilinen Manisa Sara-
yı’nın kalıntıları günümüze ulaşmamıştır.
1958-62 arasında onarılan Muradiye Külli-
yesi’nde ve 1943’te açılan Manisa Müzesi’nde
çeşitli arkeolojik ve etnografik eserler sergile-
nir. Arkeolojik eserlerin çoğu Sardes kazıla-
rında ele geçen buluntulardan oluşur. I.
Selim’in (Yavuz) başkadını Ayşe Havsa Sul-
tan’ın yaptırdığı Sultan veya Sultaniye Külli-
yesi’nin darüşşifa bölümünde bir Sağlık Müzesi
vardır.
Manisa'nın Sultan-Mesir Camii
