— Kendini kaybetti, art›k yaflam›yor, dedi Walter Fürst.
Werner, Barona dikkatle bakt›ktan sonra, yavaflça f›s›lda-
d›.
— Hay›r ölmemifl. Bak›n nefes al›yor. Uyuyor flimdi.
Bu s›rada Baron uyanm›flt›.
— K›m›ld›yor, susun, dedi Konrad.
Baron yavaflça do¤ruldu. Yorgun bak›fllarla çevresine ba-
k›nd›.
— Hepiniz buradas›n›z. Sa¤ olun, dedi. Sonra dayanama-
y›p sordu.
— O nerede?
— Kim?
— fiövalye Rudenz. Onun yoklu¤unu duyuyorum. Beni son
anlar›mda bile yaln›z b›rakt›.
— Yan›l›yorsunuz. Genç flövalye art›k gerçekleri anlad› ve
bize kat›ld›. Kendisine haber gönderdik. Birazdan gelir.
Baron inanamayarak sordu.
— Size mi kat›ld›? Vatan› için and içti mi?
— Evet. Bir kahraman gibi korkusuzca...
— Öyleyse niçin gelip son anlar›mda yan›mda bulunmu-
yor? Art›k ölece¤imi seziyorum.
— Hay›r soylu efendim. Bu do¤ru de¤il. Ölmeyeceksiniz.
— Yok, yok. Biliyorum, art›k ölece¤im. Üstelik sizleri, vata-
n›m› böyle yaln›z, savunmas›z b›rak›yorum. Yüre¤im üzüntüyle
dolu olarak ölece¤im.
Werner, onun bu sözleri üzerine biraz düflündükten sonra
kararl› bir sesle konufltu.
— Hay›r, soylu Baron. Bizi yaln›z ve savunmas›z b›rakm›-
yorsunuz. Biz bütünüyle terkedilmifl, umudumuzu yitirmifl de¤iliz.
— Sizi kim kurtaracak?
65
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 65
