cekti. Yan›nda birçok bilim adam› vard›. Onlar da, gerekli not-
lar tutmak için haz›r bekliyorlard›.
Bilim adamlar› heyecanla beklerken, kötü bir olay her fle-
yi altüst etti. O güne dek çok güzel giden hava, birdenbire
bozdu. P›r›l p›r›l gökyüzünde kapkara bulutlar belirmeye bafl-
lad›. Her yer bulutlarla kapland›.
‹ki yüz tonluk piroksilin yanmas› sonucu oluflan bas›nç ve
anî ›s› de¤iflikli¤i, hava katmanlar›n›n h›zla yer de¤ifltirmesi-
ne yol açm›fl; bunun sonucunda da, çok h›zl› bir bulutlanma
olmufltu.
E¤er bulutlar birkaç gün kal›rsa, Ay yolcular›n› izlemek
olas›l›¤› kalmayacakt›.
Ertesi gün Günefl, çok kal›n bulutlar›n ard›ndan zorlukla
göründü. Sanki yeryüzüyle gökyüzü aras›nda afl›lmaz, k›m›l-
damaz, de¤iflmez bir bulut katman› oluflmufltu. ‹flin daha kö-
tüsü, bu katman yerden çok yukar›lara dek uzan›yor; Long
Doru¤u’nda da kapal› hava görülüyordu.
Bu durum, bir felâket demekti. Gözlemek ve izlemek ola-
s›l›¤› ortadan kalk›yordu.
‹lk gün herkes bu kal›n bulut katman›n›n ard›ndan bir fley-
ler görmeye çal›flt›; ama kimse baflar› sa¤layamad›. Herkes
elinde dürbün, bulunduklar› yerde yükseklere ç›km›fl, gökyü-
züne bakarak bir fleyler görmeye çaba gösteriyordu.
Long Doru¤u’ndan saat bafl› telgraf geliyordu. Bunlar›
Maston’a getiriyorlar, o da arkadafllar›na okuyordu:
– Saat 19.20... Hava tam kapal›. Gözle bakmak neredey-
183
