– ‹stemek mi? Kime karfl›?
– Kimseye karfl› de¤il. Silâhflorlar›m için istiyorum.
– Ya! Al iflte! fiimdi de bana, sizin o üç silâhflorunuz;
Athos, Porthos, Aramis ve genç Gaskonyal›n›z, o zaval-
l› Bernajoux’nun üzerine at›lmad›lar, onu yaralamad›lar
ve o da ölmek üzere de¤il, diyeceksiniz herhâlde! Son-
ra Trémolle’ün kona¤›n› yakmak istemediklerini de söy-
leyeceksiniz. Bütün bunlar do¤ru de¤il mi? Söyleyin.
M. Tréville yine so¤ukkanl›l›kla sordu:
– Bunlar› size kim anlatt› efendimiz?
– Kim olsun istiyorsunuz ki? Ben uyurken çal›flan,
hem d›flardaki hem içerdeki iflleri yürüten kimse, o!
– Majesteleri Tanr›dan söz etmek istiyorlar kuflkusuz.
Çünkü Majestelerinden üstün olan yaln›z Tanr›d›r.
– Hay›r dostum. Bana hizmet eden tek kifliden, tek
dostumdan söz etmek istiyorum. Kardinalden...
– Kardinal Tanr› de¤il ki...
– Beni aldatt›¤›n› m› söylemek istiyorsunuz?
– Hay›r, efendimiz! As›l onu aldatt›klar›n› söylemek
istiyorum. Ona gerçe¤in anlat›lmad›¤›n› söylüyorum.
– Yak›nma, do¤rudan do¤ruya Trémolle Dükü’nden
geliyor. Buna ne diyorsunuz peki?
– Adamlar›n›n silâhflorlar›mla dövüfltüklerini, Dükün
de onlar› savunmak zorunda kald›¤›n› söyleyebilirim.
Ama dük soylu bir insand›r ve san›r›m majestelerine her
fleyi anlatacaklar, fakat...
67
