KRAL’IN ÖFKES‹
D’Artagnan, henüz k›rk sekiz saattir Paris’te bulunu-
yor ve kral›n çocukluk arkadafl› olan bafl silâhflor onu
sofras›na ça¤›r›yordu. Haber hemen yay›lm›fl, öteki si-
lâhflorlar o geçerken k›skançl›kla bakm›fllard›.
D’Artagnan erken gelmiflti. Oyalanmak için Vaugirard
(Vojirar) Soka¤›’na inip düfllere dald›.
Paris’in eski saray› kap›lar›n› açm›flt›. Birbirinden gü-
zel atlar ve arabalar girip ç›k›yorlard›.
D’Artagnan, “Günün birinde ben de bu genç adam-
lardan biri olaca¤›m,” diye düflündü. Ama akl›na At-
hos’un sözü geldi: “Kral isterse...”
Birden zaman›n geçti¤ini fark etti. Geç kalmamak için
koflmas› gerekiyordu.
M. Tréville, sofras›na yaln›zca kardinalin düflmanlar›-
n› kabul ederdi. Yemek s›ras›nda, bol bol koruyucular›n
64
