AfiK: TANRININ B‹R N‹TEL‹⁄‹,
GERÇE⁄E GÖTÜREN YOL
Mevlâna’n›n mistik dünyas› s›n›rs›z
hoflgörü ve sevgiyle örülmüfltür. Bu
dünyada her “insan”a yer vard›r.
Yaflad›¤› yüzy›l›n (XIII. yüzy›l) en bü-
yükmistik flairi olanMevlâna Celaled-
din, s›n›rs›z hoflgörüsü ve insanl›k
sevgisiyle bugüne kadar hemen he-
men her dinden ve milliyetten insa-
n›n sevgisini kazanm›flt›r.
‹NSAN VE TASAVVUF
Mevlâna, bütün dinleri ve mezhep-
leri, insan› olgunlu¤a götüren farkl›
yollar olarak görür ve öyle de¤erlen-
dirir. Bu yüzden ›rk›, dili, dini farkl›
diye hiç kimse hiç kimseyi afla¤›la-
yamaz.
Yeryüzünde olup bitenler ve yeryü-
zünde yaflayanlar gerçe¤in ta kendi-
sidir. Gerçek baflka bir yerde aran-
mamal›d›r. Tasavvuf, sadece mistik
ve idealist anlamda bir anlay›fl tarz›
olmamal›d›r. Aksine amaç, benlik-
ten, kiflisel ihtiraslardan s›yr›larak
halka ulaflmak, insan aras›na gire-
rek sosyal yaflamda insanlara karfl›
s›n›rs›z bir sevgi duymak olmal›d›r.
Bir di¤er amaç da, insan›n kendini
unutmas› de¤il, kendini tan›mas›-
d›r. Sözleri ile inançlar› aras›nda
uyum ve bütünlük olan Mevlâna,
varl›k birli¤i (vahdetivücud) inanc›-
n›, iyilik ve hoflgö-
rü temelleri üstü-
ne oturtulmufl bir-
lik anlay›fl› fleklin-
de yorumlar. Hiç-
bir olay karfl›s›nda
karamsarl›¤a düfl-
mez. Evren, sürek-
li olarak yenilen-
mektedir; bu süreç
de hep iyiye, güze-
le do¤ru ifllemek-
tedir. Çal›flma kut-
sald›r, insan hiç
durmadan çal›fl›p çabalamal›d›r. Te-
vekkül, çal›flmaks›z›n baflar› elde et-
meyi ummak bofl bir hayaldir. Tan-
r›’ya dayanmaksa baflar›l› olmada
yard›mc› olan bir moral unsurudur.
MÜZ‹K VE DANS
Mevlâna, Tanr›’n›n niteliklerinden
biri olarak gördü¤ü aflk›n, dans ve
155
