maddesel
ön a.
Maddeyle ilgili, madde ni-
teli¤inde olan; maddi.
maddeten
be. (ma’ddeten) Ar.
1.
Somut
olarak, gerçekte.
2.
mec.
Parasal olarak.
maddi
ön a. (maddi:) Ar.
1.
Maddesel.
2.
Maddeden oluflan:
maddi varl›klar.
3.
Nesnelerle ilgili olan:
maddi hasar.
4.
mec.
Parasal olanaklara iliflkin olan:
Maddi olanaks›zl›klar içindeydi.
maddiyat
a. (maddiya:t) Ar.
1.
Madde ile il-
gili fleyler.
2.
mec
. Para, mal mülk; bun-
larla ilgili fleyler.
madem
ba¤. (ma:dem) Ar.
“De¤il mi ki”, “-
di¤i için”, “-di¤ine göre” anlamlar›nda;
bafl›na getirildi¤i tümceyi neden iliflki-
siyle kendisinden sonra gelen tümceye
ba¤lar; mademki:
Madem yorgundun,
evde kalsayd›n.
mademki
ba¤. Ar.+Far.
Madem.
maden
a. (ma:den) Ar.
1.
yerb.
Yer kabu-
¤unda iç ve d›fl etkenlerle oluflan ve
ekonomik bir de¤er tafl›yan mineral:
de-
mir madeni.
2.
kim.
Metal.
3.
Maden
oca¤›.
maden cevheri
a.
Bileflimindeki maden
oran› iflletilmeye uygun miktarda olan
filiz.
madenci
a.
1.
Maden oca¤› iflleten kifli.
2.
Madende çal›flan iflçi.
madencilik, -¤i
a.
1.
Yer alt›ndaki maden-
lerin araflt›r›lmas›, ç›kar›lmas› ve iflletil-
mesiyle ilgili teknik ve yöntemlerin bü-
tünü.
2.
Madencinin yapt›¤› ifl.
maden devri
a. tar.
Tarih öncesi ça¤lardan,
madenin kullan›lmaya baflland›¤› dö-
nem.
madenî,
ön a. (ma:deni:)
Madensel:
made-
nî para.
maden kömürü
a. yerb.
Tafl kömürü.
maden oca¤›
a.
Kaz›larak maden cevheri
ç›kar›lan yer, maden.
madensel
ön a.
1.
Madenle ilgili, madene
özgü; madenî; metalik.
2.
Madenden
yap›lm›fl.
maden suyu
a.
‹çinde erimifl mineraller bu-
lunan, içecek ya da tedavi amac›yla kul-
lan›lan kaynak suyu.
maden yata¤›
a.
Maden filizi katmanlar›n›n
bulundu¤u alan.
madlen
a. Fr.
Özel bir tür çikolata.
maestro
a. (mae’stro) ‹t. müz.
1.
Orkestra
flefi.
2.
Besteci.
mafsal
a. Ar.
Eklem.
mafya
a. ‹t.
Yasa d›fl› ifllerle u¤raflan, zor-
bal›k yaparak ç›kar sa¤layan örgüt, hay-
dut çetesi.
magazin
a. ‹ng.
‹lgi çekici çeflitli konular-
dan söz eden, resimli yay›n.
magma
a. (ma’gma) Yun.
Yer kabu¤unun
alt›ndaki atefl kürenin yap›s›n› oluflturan
çeflitli oranlardaki erimifl maddeler.
magnezyum
a. Fr. kim.
Aç›k havada parlak
bir alevle yanan, gümüfl renginde ve
atom numaras› 12, atom kütlesi 24,30
olan bir element (simgesi: Mg).
ma¤ara
a. (ma¤a’ra) Ar.
Bir yamaca ya da
kaya içine do¤ru uzanan do¤al bar›nak,
in.
ma¤aza
a. (ma¤a’za) Fr.
Büyük dükkân.
ma¤dur
ön a. (ma¤du:r) Ar.
Haks›zl›¤a u¤-
ram›fl.
ma¤lubiyet
a. (ma¤lu:biyet) Ar.
Yenilgi.
ma¤lup, -bu
ön a. (ma¤lu:p) Ar.
Yenilgiye
u¤ram›fl, yenik düflmüfl.
ma¤lup etmek
yenmek
. ma¤lup olmak
yenilmek.
ma¤rur
ön a. (ma¤ru:r) Ar.
Gururlu, kibirli.
mahal, -lli
a. Ar.
Yer, yöre.
mahalle
a. Ar.
1.
Bir kentin, bir kasaban›n,
büyük bir köyün yönetim amac›yla ayr›l-
m›fl bölümlerinden her biri.
2.
Mahalle
halk›.
mahallî
ön a. (mahalli:)
Yerel, yöresel.
maharet
a. (maha:ret) Ar.
Beceri, uzluk, us-
tal›k.
mahcup, -bu
ön a. (mahcu:p) Ar.
Utangaç,
s›k›lgan.
mahfaza
a. Ar.
‹çinde bilezik, küpe, kolye,
yüzük gibi de¤erli eflyalar›n sakland›¤›
kutu.
mahir
ön a. (ma:hir) Ar.
Becerikli, usta, uz.
maddesel
mahir
424
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 424
