yan›na dönen adam›n öyküsünü dinliyorlard›. David, bu tür öyküler an-
latmakta ustad›r.
‹nsan›n can› istemese bile, onun anlat›fl tarz›na kap›larak sonuna ka-
dar dinlerdi öyküyü. Fakat bu kez, onun sözünü bitirmesini beklemedim.
– Gemi göründü! diyerek arkadafllar› aya¤a kald›rd›m. Herkes d›-
flar› f›rlay›p tepeye do¤ru koflmaya bafllad›.
Bu arada, gemi daha da yaklaflm›fl, art›k iyice görünür olmufltu.
Hemen en gerekli eflyalar›m›z› sandala doldurarak, Eskimo dost-
lar›m›zla vedalaflt›k. Sonra olanca gücümüzle, küreklere as›l›p yelken-
liye do¤ru yol almaya bafllad›k. Geri kalan eflyalar›, bize karfl› göster-
dikleri yak›nl›¤› bir türlü unutamayaca¤›m›z bu iyi insanlara b›rakm›flt›k.
Eskimolar, bizi “Timo! Timo!” sözleriyle u¤urlad›lar.
* * *
Bizi kurtaran, St. Jean (Sen Jan) ad›nda bir Frans›z balina gemisiy-
di. O y›l, k›fl oldukça sert geçti¤inden, balinac›lar›n ço¤u yukar›lara ka-
dar ç›kmaktan korkmufl; daha güneyde avlanmay› ye¤lemifller. E¤er St.
Jean’› görmeseydim, Eskimolar›n yan›nda bir k›fl daha geçirmek zorun-
da kalacakt›k. ‹flin garip yan›, David kurtar›ld›¤›na üzülmüfl gibiydi.
St. Jean, bizi ‹rlanda’ya getirdi. Y›llardan sonra, yeniden vatan›ma
kavuflmufltum. Do¤ruca babam›n evine gittim. Kap›y› çalarken heye-
candan dizlerim titriyordu. Pencereden içeri bakt›m. Hiç ›fl›k yanm›yor-
du. Her hâlde evde kimse yoktu.
H›zla zili çald›m. Buna, flamatac› bir köpek yan›t verdi; fakat insan
sesi yoktu. Ancak bir süre sonra, bizim emektar hizmetçi Molly (Mo-
li)’nin sesini duydum. Yafll› kad›n, pencereyi aç›p kim oldu¤umu sorun-
ca, kendimi tan›tt›m:
– Molly, ben Peter’›m, yabanc› de¤il. Aç kap›y›...
– Peter öleli iki sene oldu. Sen nereden Peter olacaks›n! Git, yok-
sa köpekleri üstüne sald›rt›r›m.
– Juno (Jüno)’yla Pluto (Plüto)’yu mu demek istiyorsun? B›rak gel-
sinler. Onlar beni tan›r, bir fley yapmazlar Molly.
95
