ESK‹MOLARIN DOSTLU⁄U
O kayal›k, küçük burna döndü¤ümüzde; kulübemizin çevresini ka-
labal›k bir Eskimo grubunun çevirdi¤ini gördük. Onlar da bizi görmüfl-
lerdi. Yokufltan afla¤›, bize do¤ru gelmeye bafllad›lar.
Andre:
– Burada durup bekleyelim, dedi. Herkes elindeki silâh› bir kena-
ra koysun. Kötülük yapmak istemedi¤imizi anlas›nlar. Bunlarla dost ol-
mal›, iyi geçinmeliyiz.
Eskimolar “Timo, Timo!” diyerek geliyorlard›. Bu; dost, arkadafl an-
lam›nda kullan›lan bir sözcüktü. Hepsi kürklü derilere bürünmüfl, kad›n
erkek hep ayn› flekilde giyinmifllerdi. Yaln›z, kad›nlar›n ceketi biraz daha
uzuncayd›. Çok cana yak›n, nefleli insanlara benziyorlard›. Biz ne yapar-
sak, hangi iflaretleri yaparsak, onlar da aynen yineliyorlard›. Çok geçme-
den, birbirlerini y›llard›r tan›yan eski dostlar gibi samimî olmufltuk.
Kulübeye geldi¤imizde, eflyalar›m›zdan herhangi birinin al›n›p
al›nmad›¤›n› gözden geçirdik. Hiçbir fleye dokunmam›fllard›. Bu arada
kulübeyi iflaret ederek bir fleyler söylüyorlard›; ama biz bir türlü ne de-
mek istediklerini anlayam›yorduk. Sonra k›zaklar›m›z›n b›rakt›¤› izleri
göstererek bir fleyler anlatmaya çal›flt›lar. Bundan da bir fley ç›karama-
d›k tabi. Hava kararm›fl, akflam olmufltu. Eskimolar, iflaretle veda ede-
rek çekip gittiler.
85
