Bunun üzerine, yafll› kad›n:
– Biraz daha yak›na gel bakay›m; yüzünü göreyim, dedi.
Yan›na yaklaflt›m. Yafll› kad›n heyecanla konufltu:
– Gerçekten sensin, de¤il mi Peter?
– Annemle babam nas›l?
– Hepsi iyiler. Dublin (Dablin)’e gittiler. K›z kardeflin evleniyor,
onun nikâh›nda bulunacaklar...
Baflka bir fley söylememe vakit kalmadan, yafll› kad›n kap›y› ka-
pam›fl, kol demirini sürmüfltü. Bunun üzerine, kalk›p Dublin’e gittim.
Kentte, babam›n kald›¤› oteli ararken, önümde yürüyen adam›n Kaptan
Dean oldu¤unu gördüm. Hemen koflup ellerine sar›ld›m.
– Kaptan›m, dedim. Beni an›msad›n›z m›? Bir zamanlar, sizin ya-
n›n›zda çal›flm›flt›m.
– Hay›r, an›msayamad›m; ama, biraz gözüm ›s›r›yor, dedi yafll›
adam. Ad›n neydi?
– Peter, Peter Lefroy.
– Ama, sen Kuzey denizlerinde kaybolmam›fl m›yd›n?
– Hay›r efendim. Sonradan kurtar›ld›m. Mary nerede? O nas›l?
– Çok iyi. fiimdi kiliseye gitti. K›z kardeflinin nikâh›nda bulunacak.
Kaptan, St. Jean gemisinden ald›¤›m eski elbiselerime bir göz att›.
– Bak hele, dedi. Yola ç›kt›¤›ndan daha yoksul olarak dönmüflsün.
– Hay›r efendim, dedim. Bilgi bak›m›ndan çok zenginlefltim. De-
ney kazand›m. fiimdi, bambaflka bir gencim.
– Bak, iflte buna çok sevindim. ‹yi bir insan olma yolunda ilerliyor-
sun... Haydi gel, flimdi annenin, baban›n, k›z kardeflinin yan›na gidelim.
Mary de döndü¤üne çok sevinecek.
Beraberce kilisenin yolunu tuttuk.
SON
96
