t›. Tua sordu:
– Kim bu adam?
– Kalbim bana onun Rames oldu¤unu söylüyor, dedi Asti.
O gerçekten Rames’ti; fakat yafllanm›flt› ve yüzünde üz-
gün bir ifade vard›.
– Kim oldu¤umuzu ona söyleyecek miyiz? diye sordu
Tua.
– Hay›r, dedi Asti. Burada olmaz, flimdi olmaz. Bize inan-
mayabilir, biz de halk›n önünde peçelerimizi kald›ramay›z.
Hem daha önce birçok fley ö¤renmek istiyorum. B›rakal›m
geçsin.
Rames, saray›n karfl›s›nda iki kad›n›n durdu¤u yere gelin-
ceye dek at sürdü. Sonra bir sezgiyle bak›fl›n› onlara çevirdi.
Önce dikkatsizce bakt› ve bafl›n› çevirdi. Ama ikinci bir kez
daha bakt› ve gözleri, a¤açlar›n alt›nda develerinin üzerinde
oturan bu kad›nlara tak›l› kald›. Sonra at›n› sürüp onlara do¤-
ru geldi.
– Kimsiniz? Böylesine güzel develeri nereden ald›n›z? di-
ye sordu.
Tua bafl›n› e¤di, fakat Asti karfl›l›k verdi:
– Efendim, biz sat›c›y›z. Birimiz harp çalar ve flark› söyler.
Napata’da incilerin az bulundu¤unu ö¤rendi¤imiz için buraya
geldik. Sat›l›k incilerimiz var. Bize bu kentin kral›n›n iyi flark›
dinlemeyi sevdi¤ini söylediler. Arkadafl›m Tep’te müzik ö¤re-
nimi gördü. Fakat siz kimsiniz?
– Ben M›s›rl›y›m, dedi Rames. Bu taht› M›s›r Kraliçesi için
148
