mad›lar. Kefer, de¤iflik bir sesle konuflmaya bafllad›. Onlar›
durduran pek korkunç bir sesti bu.
– Bana parma¤›n›z› bile sürmeyin, diye ba¤›rd›. Çünkü bu
eski püsküler içindeki adam›n kim oldu¤unu bilmiyorsunuz.
Janis, kendine kral diyorsun. fiimdi, taht› güneflin üstünde
olan daha büyük bir kral›n emirlerini dinle. Gece olmadan ön-
ce, o genç k›z› sal›ver. Onu, bütün mallar›yla güney kap›s›n›n
d›fl›na gönder ve onlar› incitmeden orada b›rak.
– Ya o kralla alay edersem? dedi Janis.
– Alay etme. Suyun içinde gördüklerini düflün!
– O bir M›s›rl› oyunuydu; kad›na yard›m etti¤ini anl›yorum.
Çek git. Sana ve bütün oyunlar›n›za gülerim. O han›m, kölem
olacakt›r.
– Öyleyse Janis, yazg›na katlanacaks›n. Bu gece, senin
ölüm gecen olacak ve halk›ndan bir çocuk da, seninle birlikte
karanl›klar ülkesine gidecek. Yar›n sabah, senin soyundan ol-
mayan baflka bir kral Tat kentini yönetecek.
Kefer konuflmay› kesti ve dönüp a¤›r a¤›r uzaklaflt›. Kim-
se onu durdurmaya çal›flmad›; çünkü garip bir güç onlar› ha-
reketsiz k›lm›flt›. Janis ba¤›rd›:
– O büyücüyü geri getirin ve öldürün!
Bunun üzerine baz› adamlar, Kral’›n emrini uygulamak
için ileri do¤ru at›ld›, fakat onu bulamad›lar. Bir kad›n onun bir
yöne, bir çocuksa baflka bir yöne gitti¤ini görmüfltü. Baz› kö-
leler de onu görmüfl, fakat kaçm›fllard›; çünkü onun gölgesi
olmad›¤›n› fark etmifllerdi. Onu güney kap›s›na dek izlediler;
140
