AMEN’‹N ÇA⁄RISI
Y›llar geçti ve Neter Tua büyüdü, bir kad›n oldu. Bütün M›-
s›r’da ondan bilge ve güzel k›z yoktu. Gözleri deniz gibi ma-
viydi, yanaklar› bir gülü and›r›yordu, saçlar› kara ve k›v›rc›kt›.
Babas› ona, ülkeyi yönetmesi için bilmesi gerekenleri ö¤reti-
yordu. E¤itimi sona erince, babas› onu yan›na ald› ve:
– Gittikçe yafllan›yorum ve gücüm azal›yor. Bu taç, benim
için çok a¤›r. K›z›m, tac›n a¤›rl›¤›n› benimle paylaflmal›s›n,
dedi.
Böylece Neter Tua, kraliçe oldu; o zaman büyük bir tören
yap›ld›. Rahipler ve rahibeler onun için söylevler verdiler ve
onu kutsad›lar. Prensler ve soylular ona arma¤anlar sundu-
lar. Yabanc› baflkanlar ve krallar önünde e¤ildiler. Firavun,
herkesin karfl›s›nda onun bafl›na bir taç koydu.
33
